Anna Comnena
Пытался читать Алексиаду - занудно. По-моему, лучше чем Кавафис автора не охарактеризовалк никто:
Anna Comnena
In the prologue to her Alexiad,
Anna Comnena laments her widowhood.

Her soul is dizzy. "And with rivers
of tears," she tells us "I wet
my eyes... Alas for the waves" in her life,
"alas for the revolts." Pain burns her
"to the the bones and the marrow and the cleaving of the soul."

But it seems the truth is, that this ambitious woman
knew only one great sorrow;
she only had one deep longing
(though she does not admit it) this haughty Greek woman,
that she was never able, despite all her dexterity,
to acquire the Kingship; but it was taken
almost out of her hands by the insolent John.

Constantine P. Cavafy (1920)

Αννα Κομνηνή
Στον πρόλογο της Αλεξιάδος της θρηνεί,
για την χηρεία της η Αννα Κομνηνή.

Εις ίλιγγον είν' η ψυχή της. «Και
»ρείθροις δακρύων» μας λέγει «περιτέγγω
»τους οθφαλμούς..... Φευ των κυμάτων» της ζωής της,
«φευ των επαναστάσεων». Την καίει η οδύνη
«μέχρις οστέων και μυελών και μερισμού ψυχής».

Ομως η αλήθεια μοιάζει που μια λύπη μόνην
καιρίαν εγνώρισεν η φίλαρχη γυναίκα·
έναν καϋμό βαθύ μονάχα είχε
(κι ας μην τ' ομολογεί) η αγέρωχη αυτή Γραικιά,
που δεν κατάφερε, μ' όλην την δεξιότητά της,
την Βασιλείαν ν' αποκτήσει· μα την πήρε
σχεδόν μέσ' απ' τα χέρια της ο προπετής Ιωάννης.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1920)