| Мусорный ветер |
[Nov. 29th, 2004|01:52 am] |
Успомніўся час, сярод травеньскага халоднага сонечнага ранка, калі вочы ззялі ад амаральнасьці ды смутку адмоўленасці быцьця чалавечага. Пахам хіміі й галодны мсьвітанкам у закінутым доме адкрываліся таямніцы жыцьця. Тады я з жахам ўспамінаў адчуваньне хуткай зімы, як зараз я мару аб адчуванні хуткага лета.Тады, у две тысячы чацьвёртым. Лес, поле, горад, рэйкі і блакітны колер электрычкі:
Салодкі, бытахімічны, таксічны
Водар ў травеньскім маі.
Лаканічным пеўнем халодны світанак
Слёзы іл'юцца самі.
Моя смерть разрубит цепи сна, когда мы будем вместе... |
|
|
