| ст.м. Чырвонадольская |
[Feb. 24th, 2004|09:33 pm] |
сьвет атруцілі сьпевы салаўіныя...
здаецца шчасьцем у шаснаццаць з нечым год.
рай - сад з пачуцьцём наркотнага прыходу,
пекла няма, замест яго агністая гара ў якой варацца нігадзяі...
а пекла, пекла - наша жыцьцё...
мне дадзена чацьвёртае,
я траплю ў вальгалу забітым у баю...
а не давядзецца загінуць так - найду іншыя гераічныя шляхі.
толькі вось тыя панкі стануць клеркамі ў банку,
і, эхххх, кончыцца маладосць...
- five o'clock! target T-34! fire!
- cannot fire! am Sparachekurse gehen...
чорт, як я люблю вулкі паралельныя прашпекту. |
|
|