| Варта задумацца. |
[Oct. 2nd, 2004|12:29 am] |
| [ | Current Music |
| | Joy Division - Glass | ] |
Валоданьне само па сабе ўжо страта. Ніколі нічога нельга ўтрымаць, ніколі!
Я не магу абасобіць яе ад вялізнага скопа рэчаў, ад ўсяго, што было да нашага знаёмства, ад тысячаў думак, успамінаў, ад ўсяго, што фармавала яе да маёга з'яўленьня... |
|
|
| |
[Oct. 2nd, 2004|09:01 pm] |
Навокал адное позерства,
А я так і не навучыўся вучыцца на ўласных памылках...
Господь дал нам маковый цвет, дал нам порох, дал имя одно на двоих...
Так где ты была? – я собрал все оружие в самый дырявый мешок
И вынес туда, где по-прежнему верят приметам…
А здесь даже дети умеют вдыхать этот белый, как снег, порошок
И дышат на стекла и пишут, что выхода нет… |
|
|
| навошта я чытаў гэтая начныя посты? |
[Oct. 2nd, 2004|09:15 pm] |
О-о, хлопок и лен,
Сколько лет прошло – тот же свет из волшебного глаза…
О-о, имя имен,
Мы смотрим друг на друга, а над нами все небо в алмазах…
Я ведаю, што хутка ад мяне адракуцца ўсе...
Што мяне пагоняць з ліцэю...
У выніку пагоняць з жыцьця.
Час ужо і мне пайсьці туды, куды пасылаю блізкіх людзёў.
Некаторыя вяртаюцца, некаторые не... Я не вярнуся.
Варта спыніцца і памаўчаць,
Бо больш ужо нічога не абудзецца,
Усё, што магло ўжо адбылося зусім...
Я сам сябе пазбавіў ад найвялікшага шчасьця,
Буду сам пазбаўляць і ад страшнага гора.
Голадна і холадна... Я ведаю, што не памыліўся. Я проста гуляю у жыцьцё. |
|
|