| "О смерте друга" Иосиф Броский. Той зразумее, каму я гэта пішу. |
[Oct. 22nd, 2004|12:01 am] |
...Может, лучшей и нету на свете калитки в Ничто.
Человек мостовой, ты сказал бы, что лучшей не надо,
вниз по темной реке уплывая в бесцветном пальто,
чьи застежки одни и спасали тебя от распада.
Тщетно драхму во рту твоем ищет угрюмый Харон,
тщетно некто трубит наверху в свою дудку протяжно.
Посылаю тебя безымянный прощальный поклон
с берегов неизвестно каких. Да тебе и не важно... |
|
|
| |
[Oct. 22nd, 2004|07:42 am] |
Усё далей і далей я паглыбляюся ў разуменьне таго, што маё вельмі адрозныя ад сваіх сябрах жыцьцёвыя каштоўнасьці.
Тое што для мяне звыкла - для іх незразумела і непрыемна, а тое што агідна мне - для іх звычайныя чалавецкія адносіны.
У любым выпадку я застаюся ў меншасьці. Ну і няхай мой лёс такі. Будзе яшчэ і сажэнь ў плячох і... |
|
|
| |
[Oct. 22nd, 2004|05:29 pm] |
рыфірэндум.
Латышскі назіральнік забіт партрэтам прэзідзента.
Шэрэмет досмерці збіў дваіх курсантаў МУСА.
А мы у ЗАдніцы.
Хоць гэта і бессэнсоўна, але на мітынг іду... |
|
|
| |
[Oct. 22nd, 2004|05:40 pm] |
|
Ад чыстага сэрца кажу вам бывай. |
|
|
| Рэпетыцыя аксамітнай рэвалюцыі |
[Oct. 22nd, 2004|08:56 pm] |
Як міла.
Народ ля палацу рэпублікі,
народ ломіцца ў КДБ...
А толку? Што зробіш 2-3 тысячамі,
Нават АМАП ужо не чапляецца.
Гдзе ж ты наш снапер!? |
|
|