| Парадпрыпараднай |
[Jul. 30th, 2005|04:12 am] |
| [ | Current Music |
| | Bauhaus - Dark Entries | ] |
Кожную ноч пад маім вакном кагосьці забіваюць. Хтосьці плача, хтосьці крычыць, хтосьці маўчыць. Чарнобыльскае пакаленне 87 скончыла свае школы і чакае арміі. Армія чакае чарнобыльскае пакаленне 87 толькі зімой. Да зімы яшчэ паўгады. Паўгады fear&loathing у нашай вёсцы. Не хадзі вечарам, з плэйерам, калі ты не такі як усе, і ня любіш дыскатэкі. О, майн готх, выратуй мяне ад параноі.
Пад вакном і зноў нехта крычыць, плача і громка маўчыць. Яны, яны калі-небудзь спяць? А мы, а мы калі-небудзь спім?
...Nerves like nylonNerves like steelNerves like nylonNerves like steelNerves like nylonNerves like steel... |
|
|
| Безалабернасцьсцьсцьсцьсцьсцьсць |
[Jul. 30th, 2005|04:55 pm] |
| [ | Current Music |
| | Ноль - Ехали по улицам трамваи | ] |
Бывай мой родны ўнітаз і кніжная шафа (якой ніколі не было), я пакідаю вас на суткі, я сыходжу ў спякоту, я апранаю крылы лячу ў снежныя прасторы. Печаль отступіт, тоска пройдёт... Трубы быццам жылы, і бачок сліўной, як сэрца, шалёна стучыць. |
|
|