| |
[Sep. 18th, 2005|04:46 pm] |
|
Сонца выглянула з-за хмараў і дала сённяшнему халоднаму паветру непрыемнае адценне, менавіта тое з шматлікіх восеньскіх адценняў, якое мне не падабаецца. Кожны год я асабліва адчуваю гэтае адыёзнае адценне ў акрайных жылых масівах, дзе і праходзіць з большага маё жыццё. Хочыцца кушаць рабіну і яблыкашыпшыну, але недазваляльна. Хочыцца збягаць ад усіх і чытаць усялякую црную муць. Але ўсе гэтыя абавязкі, пары, петыцыі, рэпетыцы. Чаго вартая адна сумнеўная роль раскольнікава перад усім філфакам. Уратуй мяне дыня піквік. Я устал і мне сегодня не до смерті. |
|
|