| Канацяпа |
[Oct. 8th, 2005|11:48 pm] |
Сказаць праўду, я ўсіх імею ў сваёй групе. А ім, сказаць праўду, толькі гэтага і трэба, яны толькі аб гэтым і мараць: падавай ім ачародную правакацыю, ачародную бутэльку гарэлкі, ачароднае нясціплае пытанне - тыя самыя шыбачкі, праз якія я трахаю іх маладыя вясёлыя мазгі. А ім гэта і падабаецца. Колькі яшчэ пройдзе часу, калі яны, зрэшты, пучнуць імець мяне...
Цікава за імі назіраць, покуль за мной назірае нехта іншы. Да, я забыў з чаго хацеў пачаць і чым вымушаны скончыць: мне патрэбны чалавек без загонаў з якім бы мне было цікава. на ўзаемных правах. Мне ён зараз патрэбны, як вада. Бо восенню хочацца піць. А цяпер канаць.
 |
|
|