| Terrorists win |
[Dec. 9th, 2005|12:07 am] |
Яна: Антоне мілы, лепа ютра данась. Хайдай вжо падымаць свае ўда.
Ён: Ой, быrа-быr, баrы быr-быr, я знаю сам і чую.
Яна: Што будзьмо данась? Кашу ілі хлеб? А можат быць і смажаную щуку?
Ён: Ой, ведаеш, маё жыцьцё баліць, от я хацеў бы, але сон ня спіць і забіrае.
Яна: Ты ж, аё-ёй, хайдай без выкрутасаў, мы мамо данась многа вырла працы.
Ён: Слухай, любафь, я не магу і не хачу. Ты спrаву гэту кінь, а то, дальбог, удаrу!
Яна: Ох, мілэ мой, дай я цябе вось пацалую.
Ён: Ах-ах. Ты знаеш, што такое я.
Яна: Ох-ох. Ну свё. Каква халера.
Ён: Закrой ты пасьць. Я пашуціў. Ідзі адсюль. Клянусь, удаrу!
Яна: Ну бі! Душыцель і мучыцель! Падлец, ябена майка; дэмагог!
Ён: Ладна, баюсь-баюсь. Цягні ўжо щуку. Нябось і зноў быў галадаў.
Яна: Антоне...
Ён: Чо?
Яна: Не чо, а шта!
Ён: Ну што?
Яна: Зараз успомню...
Ён: Нннн?
Яна: Хуёффста. Ха-ха. Да пашуціла. Зараз успомню. дай мне час.
Ён: Ужо, бляць, як з гадзіну сам табе даю. Ну што ты хочаш, сьцеrва маладая?
Яна: А вось! Антоне, да ль не скажаш мне каторы сат?
Ён: Ідзі-ка, даrагая, ў сад. Я сёньня не падrыхтаваны. |
|
|