| В час, когда утро встаёт над невой. |
[Nov. 7th, 2006|03:36 am] |
| [ | Current Music |
| | что тебе снится, крейсер Аврора | ] |
Роўна 19 год таму, калі мяне ўгаразьдзіла пачаць нараджацца, імпэрыя ў самы апошні раз сьвяткавала ўрачысты юбілей сваёй вялікай і кастрычніцкай рэвалюцыі. Мая маці, студэнтка-камсамолка, у той самы момант удзельнічала ў сьвяточнай дэманстрацыі на ленінскім прашпэкце, і доктарская машына ўвозіла яе ў радзільню, прабіваючыся праз кардоны й чырвоныя стужкі, чырвоныя гвазьдзікі й лічбы 70. Вечарам, калі я ўжо бачыў сьвет свамі вачыма, быў салют і бацька прыцягнуў у якасьці падарунка модную настольную лямпу.
Празь дзевятнаццаць год Менск апынуўся прамозглым і заваленым сьнегам, а на мой дзень народзінаў перасталі нават здаваць у эксплюатацыю новыя станцыі мэтро, застаўся толькі бессэнсоўны, чырвоны выходны. Красный день календаря.
Яшчэ ў гэты дзень нарадзіліся Ібн Хазм, Леў Троцкі, Марыя Кюры, Вук Караджыч, Піт Паўлаў, Бабуля Юджына й любімы Альбэр Камю. А на Эльзас зваліўся Энзісгаймскі мэтэарыт.
Карацей адзін хер, хачу падарункаў. Каб мяне адарылі, хачу. |
|
|