| Мая Антарктыда |
[Dec. 27th, 2006|02:13 am] |
Ён шукаў у небе месяц,
Чаму, ну чаму ён хаваецца?
Ён назіраў за пінгвінамі,
Але баяўся пакінуць станцыю.
У сьвята сярэдзіны лета
У іглу, якое будаваў
Ажно месяц, ён піў
Шампанскае, і келіх
Зьмярзаў літаральна
У хвіліну, ператвараючы
Салодкі напой у кубікі
Льда, так падобныя да
Яго тугі, калі ён ахінаў
Зямлю Эндэргбі й бераг прынцэсы Рагхіль
У ледзяной завірусе успамінаў
Пра цябе, дзяўчыну-кубікірубікі,
Але ты сьвяткавала свой Новы год
На Кастрычніцкай плошчы:
Мандарыны, гарэлка ды
Брудныя пацалункі пад елкай.
І стаічныя мінус шысят,
Прымушалі дрыжаць пасьмяротна.
Скотт сканаў не таму,
што быў ня першым,
А таму, што быў
Не апошнім. І сьцяг быў
Такім нарвескім. Калі
Замярзаюць сьлёзы,
На небе зьяўляецца месяц. |
|
|