|
Sep. 14th, 2005|08:56 pm |
|
Калі абіраеш паміж Антарэсам і Бетэльгейзе ды спыняешся на апошняй, пачынае дзьмуць здрадай. Аднак скарпіён не зазірае табе ў вочы з неба ў нашых шыротах. Нас вабіць геаметрычны пясочны гадзіннік. Можа быць гэта яна. Можа быць. Здраджаць самому сабе і не быць ідэалістам. Дастойная фіялетавая кашуля і небяспечная брытва ў кішэні. Я чакаю кастрычніка. |
|