| А утром они непременно проснулись |
Mar. 12th, 2006|01:13 am |
В'юнашу звалі Ясон. Якое дурацкае імя, - заўсёды думаў в'юнаша, калі яго так называлі знаёмыя прыгожыя дзеўкі. Але звычайна Ясона называлі 'Прасьціце, пазалуйста, в'юнаша'. І в'юнаша, не чакаючы працягу, адказваў "с-па-сасі-ба".
У школе Ясон вучыўся добра, але яго не любілі. Можа быць за незразумелы зьнешні выгляд. Можа быць за ўсеагульную прагну да зьдзеку. А можа быць і затое, што ён любіў маляваць на свежавымытай якім-небудзь шасьцёркам дошцы рыб з птушкамі, а калі-некалі нават і брыдкіх паўзуноў.
Ясон быў з такіх людзей, пра якіх кажуць, што ім рана не пашанцавала. У дванаццаць в'юнаша трапіў з бацькам у аўтакатастропу, застаўшыся ў выніку бяз вока і рукі. Да. У Ясона не было правага вока, і правай рукі. Што тут сказаць, ён быў інвалідам.
Мне заўсёды падабаўся Ясон. У 1999 годзе ён выйграў у латэрэі мільён у.е., набыў сабе двухмачтавую яхту і паплыў кудысь у бок Грузіі. Больш в'юнашу жывым не бачылі.
Я вельмі стаміўся за гэты дзень. Амаль нічога не рабіўшы. Можа быць ва ўсім вінаваты Мілошэвіч, а можа быць і алкаголь. Вось, зьбяруся з галавой і напішу што-небудзь пра нейлюзорную Алёну і каханьне. Гэта заўсёды было актуальна. Ну, для мяне прынамсі. |
|