|
May. 28th, 2006|11:05 pm |
Ужо ўсё зялёнае ў вадзе. А хутка пачнецца русалчын сёмуха і сэсія. Трэба будзе набываць сабе новы праязны білет на чарвівы месяц і зламаць галаву над адзеньнем.
Чортава муха! Раптам мае ўсе друзі зрабіліся настолькі далёкімі, што іх быццам і няма. Ходзяць нешта, глядзяць, крыўдзяцца, нешта ведаюць пра мяне, нешта адно пра аднога. Нешта кажуць за сьпінай, нешта крычаць гучна ў вуха. Грошы, соплі, каханьні, дзеўкі, вучоба, польшчы, рэвалюцыі. Яны надта любяць усялякія дробязі. Надта фанабэряцца сваімі магчымасьцямі і маёмасьцямі. Занадта шмат увагі таму, што ня варта. Да. Маркотна мне глядзець і балюча. Спрабую жыць так, каб не асабліва грызла.
Не, гэтыя бязрадасныя твары мне шчыра абрыдлі. Раней ўсё было па-чалавечу. Раней нават птушкі былі памерам з антона. |
|