| "Тот, который не нажал" |
[May. 11th, 2009|08:58 pm] |
- За те две-три минуты толком ничего не проанализируешь, - рассуждает Петров двадцать лет спустя. - Остается интуиция. Два аргумента у меня было. Во-первых, ракетные нападения с одной базы не начинаются, взлетают со всех сразу. Во-вторых, компьютер по определению - дурак. Мало ли что он за пуск примет...
Судя по тому, что мы сидим и разговариваем, подполковник остановился на втором предположении. Хотя, по словам Брюса Блэра, директора американского Центра оборонной информации, "в ту ночь ядерная война была от нас - ближе некуда".
http://www.flb.ru/info/27637.html
Случаи ложного срабатывания систем предупреждения о ракетном нападении.
P.S. А стране, как обычно, насрать. |
|
|
| Правапісы. Хороший, годный наброс. |
[May. 11th, 2009|09:09 pm] |
Бо i правапiс Тарашкевiча быў уведзены бальшавiкамi! Складзены i надрукаваны ў 1918 г., у час працы сацыялiста Тарашкевiча ў Белнацкоме — аддзеле Народнага Камiсарыята па справах нацыянальнасцяў РСФСР». Белнацком, зразумела, процiстаяў «буржуазным нацыяналiстам» з БНР. А Камiсарыятам па справах нацыянальнасцяў тады кiраваў Сталiн (!) Не выключана, што правапiс рыхтаваўся «пад» савецкую школьную рэформу 1918 г. («адзiная працоўная школа»). I, урэшце, ён стаў афiцыйным у БССР.
Далей, шмат што з уведзенага ў 1933 г. i пацверджанага ў 1959 г. яшчэ раней прапаноўвалi беларускiя мовазнаўцы. Так, Я. Лёсiк i В. Ластоўскi прапаноўвалi адмовiцца ад празмернага ўжывання мяккага знака, Я. Лёсiк прапаноўваў пашырэнне i нават абсалютызацыю «акання», Некрашэвiч прапаноўваў пiсаць «не» i «без», калi асобна, i пакiнуць пераход «е» ў «я» толькi ў першым складзе перад нацiскам.
«Сэкратарыят конфэрэнцыi абраны... пропозыцыя... вынесьцi протэст... дыялектолёгiя i фонэтыка... сучасная лiтаратурная мова мае сваiм заданьнем консолiдаваць, яднаць усё насяленьне, усiх прадстаўнiкоў гутарак данай моўнай групы... протокол пасяджэньняў Беларускае Акадэмiчнае Конфэрэнцыi па рэформе правапiсу i азбукi...»
Так нiводнае з сучасных выданняў, што «друкуюцца клясычным правапiсам», не пiша (не дзiва, бо выглядалi б не такiмi беларускiмi, чым «афiцыёзныя выданнi»). А дзе ж тады «класiчны правапiс»? А ён тут практычна iснуе толькi ў пiсаннi стандартным правапiсам, але «з мяккiм знакам» i з альтэрнатыўным афармленнем iншамоўных слоў.
Закрануўшы напiсанне збегаў мяккiх зычных, немагчыма абмiнуць i перадачу мяккiх падоўжаных зычных на пiсьме праз падваенне літар: вецце, стагоддзе ў «наркамаўцы» vs. вецьце, стагодзьдзе ў «тарашкевiцы». Дасюль публiчнымi абаронцамi «тарашкевiцы» iгнараваная, фанаграфiчная недарэчнасць апошняй пары прыкладаў палягае ў тым, што, скажам, афрыката [ц] ёсць складаным гукам кшталту [ts], i ейнае падоўжанне — гэта не простая сума [цц] = [tsts], а хутчэй [t^ts], i вось yжо гэты складаны гук мусiць памякчацца або не памякчацца. Таму напiсанне стагодзьдзе не толькi супярэчыць прынцыпу лакальнасцi i, увогуле, эканомii пiсьма — маскуючыся псеўдафанетычным тут мяккiм знакам, а фактычна знаходзячыся па-за сiстэмай у астатнiм лакальнай арфаграфii, яно можа адмоўна ўплываць на арфаэпiю мовы, сiмулюючы i тым стымулюючы ў маўленчай практыцы падвоенасць афрыкаты замест падоўжанасцi.
Троллоло! *IN LOVE*
http://zvyazda.minsk.by/second.html?r=18&p=22&archiv=13012005
http://arche.bymedia.net/2005-2/syroki205.htm |
|
|