| 7:52p |
ГАД (из Б.Лесьмяна)
Мириаму
Шла с грудью млечной в зеленый сад -
Внезапно выполз из кущи гад.
Давил в объятьях, что было сил,
И ей всё тело ласкал, травил.
Ее учил он вдвоем дремать,
И гладить змея, и прижимать,
От неги - долгой, как смертный сон, -
Шипеть и виться, дрожать, как он.
Фантазий в страсти я не стыжусь,
Я с королевским лицом явлюсь.
Дарую клады тебе со дна,
То явью будет - не будет сна!
Змеиной кожи снимать не смей!
Других не надо. Мне нужен змей.
О, гладь мне жалом, как прежде, бровь,
Впивайся в губы, отведай кровь,
И извивайся, и задевай
Башкой змеиной о ложа край.
Прошу, прильни же к моей груди,
К чему мне клады? Не уходи!
В слюне змеиной есть вкус любви -
Останься гадом, ласкай, трави.
Bolesław Leśmian
Gad
Miriamowi
Szła z mlekiem w piersi w zielony sad,
Aż ją w olszynie zaskoczył gad.
Skrętami dławił, ująwszy w pół,
Od stóp do głowy pieścił i truł.
Uczył ją wspólnym namdlewać snem,
Pierś głaskać w dłonie porwanym łbem.
I od rozkoszy, trwalszej nad zgon,
Syczeć i wić się i drgać jak on.
Już me zwyczaje miłosne znasz,
Zwól, że przybiorę królewską twarz.
Skarby dam tobie z podmorskich den,
Zacznie się jawa -- skończy się sen!
Nie zrzucaj łuski, nie zmieniaj lic!
Nic mi nie trzeba i nie brak nic.
Lubię, gdy żądłem równasz mi brwi
I z wargi nadmiar wysyszasz krwi,
I gdy się wijesz wzdłuż moich nóg,
Łbem uderzając o łoża próg.
Piersi ci chylę, jak z mlekiem dzban!
Nie żądam skarbów, nie pragnę zmian,
Słodka mi śliny wężowej treść --
Bądź nadal gadem i truj i pieść! |