| 10:29p |
СЕРЕБРЯНОЕ И ЧЁРНОЕ (из В.Броневского)
(с польского)
Я терзался, проснуться пытаясь, –
сон хватал и тащил назад,
и, безумьем моим изнутри прорастая,
те слова всё больше болят.
Мой язык и коряв, и туманен -
не шепчу, а плачу во сне, -
и болят те слова, изнутри меня раня,
и от них ещё хуже мне.
И всё больше безумья и крика,
сердце вязнет в тенётах смут,
лишь слова эти льются и гневно, и дико,
и во мне как колокол бьют.
Может, скоро, дремотой охвачен
и не слыша шагов твоих,
словно в гроб серебряно-чёрный, упрячу
я тебя в сумасшедший стих.
(из сборника "Дымы над городом")
W.Broniewski
Srebrne i Czarne
Nie umiałem się zbudzić, nie mogłem
przemocą wyrwać się ze snu -
i oto rosną we mnie te słowa, jak obłęd,
coraz bardziej gorzkie i bolesne.
Wypowiadam je mową zawiłą,
łamanym na łkanie szeptem,
i bolą mnie te słowa dobywane siłą,
i gorzej mi z nimi niż przedtem.
Coraz więcej szaleństwa i krzyku,
i nie ma dla serca pokarmu -
tylko te słowa gniewną, szarpaną muzyką
huczą we mnie jak dzwony alarmu.
Może dziś, może jutro nad ranem,
nim we śnie zbliżysz się ku mnie,
zatrząsnę twoje imię w wierszu obłąkanym
jak w srebrnej i czarnej trumnie. |