Lewis Carroll	Пераклад Веры Бурлак	Пераклад Макса Шчура	Пераклад Дзяніса Мускага
JABBERWOCKY	МАРМАЗЯЎР	ЖАБАВОКІ	ЖАБЛАЦМОКІЯ
'Twas brillig, and the slithy toves Did gyre and gimble in the wabe; All mimsy were the borogoves, And the mome raths outgrabe. "Beware the Jabberwock, my son! The jaws that bite, the claws that catch! Beware the Jubjub bird, and shun The frumious Bandersnatch!" He took his vorpal sword in hand: Long time the manxome foe he sought— So rested he by the Tumtum tree, And stood awhile in thought. And as in uffish thought he stood, The Jabberwock, with eyes of flame, Came whiffling through the tulgey wood, And burbled as it came! One, two! One, two! and through and through The vorpal blade went snicker-snack! He left it dead, and with its head He went galumphing back. "And hast thou slain the Jabberwock? Come to my arms, my beamish boy! O frabjous day! Callooh! Callay!" He chortled in his joy. 'Twas brillig, and the slithy toves Did gyre and gimble in the wabe; All mimsy were the borogoves, And the mome raths outgrabe.	Брылела… Слюткія джгуркі Лацверна свердзілі ў наллі. Мурнелі ў мэмзе бабукі І снінкі-хатылі. «Бяжы ад Мармазяўра, сын: Кіпцісты ён, ікласты ён! Ён горш, чым птах Дзюбдзюб і чым Жахматы Гамазон!» Але ў руцэ ўжо двостры меч На вусціш ворагу звінеў. Герой пад дрэвам Думдум прэч Адкінуў сум і неў. І пасярод вышэрных мар Апёк яго агністы зрок. Са свістам з лесу Мармазяўр Вылётвае ўпрыскок. І — раз! І — раз! І — бах! І — брамс! І чыкільжыкнуў двостры меч! Аёй! З варожай галавой Герой кірзуе прэч! «Ты Мармазяўра збіў і сцяў? Ідзі ж, дзіця, у мой абдым! Салоўная пара! Ура!» — Пеў бацька, рады ў дым… Брылела… Слюткія джгуркі Лацверна свердзілі ў наллі. Мурнелі ў мэмзе бабукі І снінкі-хатылі.	Упоўдне рысы барзюкі Свярбяху а крыўляху, Сычаша птах, і мертвакі Ва горбех верашчаху. «Хавайся, сыне, Жабавок, Звышнедачалавек! Час, дабы з піхваў ты валок Жлухлівы крывасек!» Узяўшы ў пясць вяшчарны меч, Ваяр, змяюку зрэўшы, Акі Баян, пачаўша цеч Размысляю па дрэўцы. Се распярэджан ён стаяў, А тут не ў знакі — скок! З дубровы сам сябе із’яў Пачмурны Жабавок! Іду на вы! Галоў далоў Жалудны меч стрыгаша! Страхот гатоў — і стрымгалоў Дамоў асілак бяша. «Дзе Жабавокі? Убіен? Падзі да рук мая! О, жарсны дзень! О, гласны дзень!» Зрадзіцель успяяў. Упоўдне рысы барзюкі Свярбяху а крыўляху, Сычаша птах, і мертвакі Ва горбех верашчаху.	Ў час верчавання, крыпезу Свюлiлi склiбкiя таўкi. Ды шкробныя, як баргузы, Смыхчалi мамсюкi. "Да Жаблацмока не хадзi У край жахлiвай даўнiны, Каб не сустрэўся Юб'юб злы Ды Бандэрцап фрумны." Але хлапчук ўзяў ворплы меч I ворлага пайшоў шукаць. Пад дрэвам тумтумным прысеў, Каб манлака чакаць. Але нядоўга ён уфеў: Паветра, раптам, нехта спёк, То вогнiшчам забурбулеў Благлiвы Жаблацмок. Раз! Два! Раз! Два! Та! Да! Та! Да! Жыгжыгае лязом клiнок! I галава ў манлака Адлётвае у бок! "Забiт табою Жаблацмок?! Прамень жа, у рук маiх палон! О фрабны дзень! О скок! О скок!"- З усмешкай харлiць ён! Ў час верчавання, крыпезу Свюлiлi склiбкiя таўкi Ды шкробныя, як баргузы, Смыхчалi мамсюкi.