В ПОЛЁТЕ (из Б.Лесьмяна)
(с польского)

Мчусь на звере, на жутком исчадье кошмара,
Ненавидя границы, в свободу без меры –
Ту, что пенится в пасти чудовища яро...
Но внезапно – преграда пред мордой химеры.
Зверь хрипит у предела лазурного света!
Здесь укрытие Бога! – я ведаю это.
Зависаю над бездной в испуге от встречи,
В этой бездне – и взгляды Господни, и речи:
«Буду вечно границей тебе и судьбою!
Мой скиталец, повсюду я буду с тобою!»
Знать не знаю границы! И речи не веря,
С дерзкой страстью в пространство направил я зверя,
Он легко перенесся над Богом и бездной -
Снова нет мне границы средь воли небесной!
Но когда я в пучине небес захлебнулся,
Гривы зверя рукою заблудшей коснулся, -
Шею Бога нащупал под гривою длинной!
Значит, Бог из уюта уносит, вздымая,
Словно вместе идти нам дорогой единой
В безвозвратность? Я верю! И снова внимаю:
«Буду вечно границей тебе и судьбою!
Мой скиталец, повсюду я буду с тобою!»
И душа привыкает к сей речи всё боле.
Нет конца моей гонке. Зверь мчится на воле!

Оригинал:

Boleslaw Leśmian
W locie

Na potworze, z majaczeń wylęgłym rozbłysku,
Mknę, kresów nienawidząc, w wieczystą swobodę,
W nieskończoność, co szumiąc pieni mu się w pysku,
Aż nagle zwierz mój trafia na lęk, na przeszkodę
I w miejscu. gdzie dla oczu kończą się błękity.
Staje dęba! Wiem dobrze: tu - Bóg jest ukryjy!
Zastygły w zlękłym skoku nad otchłanią wiszę,
Pełno w niej Jego spojrzeń i głos Jego słyszę:
«Jam - twój kres! Czekam na cię - na swego przybłędę,
A gdziekolwiek podążysz - tam ja z tobą będę!»
Nie znam kresu! Mej żądzy zuchwałym przymusem
Znagliłem zwierza w bezmiar, a on jednym susem
Przesadził otchłań z Bogiem jak nikłą zaporę
I znów jestem swobodny! Niebo wokół gore!
Lecz w chwili kiedym, gwiezdną zachłyśnięty tonią.
Dłoń w grzywie zaprzepaścił, tą zbłąkaną dłonią
W grzbiecie mego zwierzęcia zmacałem kark Boga!
Onże tak mię unosi w szału bezzacisze,
Jakby wspólna nam była w bezpowrotność droga?
Tak. to - On! Wiem na pewno i głos Jego słyszę:
«Jam - twój kres! Czekam na cię - na swego przybłędę,
A gdziekolwiek podążysz - tam ja z tobą będę!»
Do głosu tego w niebie dusza ma nawyka.
A pęd mój nie ustaje. A zwierz mój nie znika!