| fin |
[Jul. 26th, 2004|10:47 pm] |
Палянка. Сонейка высока ў нябёсах. Сьпяваюць птушкі. Хлопча трымае ў руцэ рамонак і адрывае ляпёсткі прышэптываючы "Кахае - Не кахае...". Апошнім апыняецца маленькі ляпёстак, ну зусім яшчэ толькі вырваўшаяся немоц, танюсенькае немаўлятка. Малюсенькі аб'ект гучыць як "Кахаю". Трактарыст радасна крычыць аб тым, што гэты маленькі жэўжык - ягонае каханьне, якое яшчэ вырасьце, зрабіўшыся сапраўдным паўнавартасным ляпёсткам! Механік шалёна прыгае па траве, сьмяецца. Але раптам спыняецца і заўважае, што рамонак яго адарваны і мусіць толькі памерці. Эйфарыя скончана. Сантэхнік дастае будаўнічы пісталет і забівае сабе цвік у галаву. Сонейка зіхціць. Траскучуць конікі.
"А небо всё точно такое-же, как если бы ты не продался..."
Союз негушимый, геспублик совецких, новеки сплотила Великая Гусь! |
|
|
