| |
[Sep. 29th, 2004|11:48 am] |
Я абраў. Абраў сэрцам, а не галавой. Як і заўсёды. Можаце называць мяне глупым і наіўным - ваша права, але як я магу думаць адсутнасьцю галавы?... Гэта мой выбар..
Эхх, прабач, хаця ў другі раз вядома не прабачаш. Вазьненавідзіла мяне раз і назаўсёды. |
|
|
| |
[Sep. 29th, 2004|11:53 am] |
К чему скрываться под плащом, к чему бояться передоза?
Ведь мы, я знаю, все когда-нибудь умрем…
Но люди мира твердо сходятся в одном:
Пока ты молод – надо бить по наковальне.
Гори-гори, мой синий мозг, гуди, мыслительное пламя,
Пускай хабарики шипят под каблуком…
А ты загладь вину свою каленым утюгом... |
|
|
| |
[Sep. 29th, 2004|08:49 pm] |
|
Здаецца ўжо восень даўно, але лісты тым часам у большасьці сваёй зялёныя... |
|
|
| Fixxxer |
[Sep. 29th, 2004|11:21 pm] |
| [ | Current Music |
| | Metallica - Low Man's Lyric | ] |
Апошнім часам прымушаны жыцьцём піць гарэлку. Толькі закусваю, бо запіваць няварта. Адчуваньне агню падабаецца, да й трэба лекваць хваробы. Гарэлка - дэпрэссант. Менавіта пасля яе пішуцца самыя непрыемныя допісы.
Маці ўжо як тыдзень збегла ў Нямеччыну. Мыю посуд і кармлюся бацькінымі аб'едкамі. Аднак Атэц часам дазваляе сабе пакарміць адзінага сынку ў рэстарацыях-сталоўках.
Люблю свініну. Смажаную ў сыры з восеньскімі грыбамі-псілацыбамі.
А ненавіджу кампаніяў загорнутых толькі на банальнам гумары і гарэлкай з буцербродамі. Але пазбягаць такіх не атрымліваецца, бо восень ня церпіць самотных, а шукаць іншыя згуртваньні - вочы не бяруцца.
Спадар Тычына казаў пра плынь сьвядомасьці ў выглядзе хаатычных малюнкаў, змяняючых адно аднога, бачных пры заплюшчаных вачох. Такія выявы маю ў сапраўды дасканалым стане толькі з працэсам лекваньня кашлю. Странны спадар Тычына.
Тым часам некаторыя дрэвы ўжо жоўтыя, а некаторыя нават чырвоныя. Вось яна, звыклая восень колераў мангі!
Я залажу ў паліто, запіраюся ў тралейбусах і пішу ў думках сюрныя аповяды пра Яе. |
|
|