| somebody want to use you |
[Jan. 10th, 2008|03:14 pm] |
Знайшоў на вконтакце.ру свайго сябра дзяцінства, Максіма, зь якім трытонаў ды жаб разам лавілі. Прыходжу па адрасе, а там ён разам з бацькам жыве.
Бацька кажа, што жыцьцё цяпер цяжкае, з трохпакаёўкі ў аднапакаёўку перасяліліся, жонка да нейкага там фраера пайшла, толькі ты, Антон, пра гэта ў жж не пішы, бо сорамна. А я, наце вам, пішу.
Сядзім, шукаем словы, каб пагаварыць, а вакол сабачка такі бегае, тыпу аўчаркі толькі меншы. Які сабачка файны, - кажу, а сабачка сам сабе і адказвае: да, согласен, красівый! І аніякіх вам гаў-гаў. Я да Максіма: у цябе чо, сабачка можа размаўляць? А сабачка сам сабе і адказвае: Да, говорящая! Я да сабачки: а чо ты па-руску размаўляеш, а? А ён: а я этого не люблю, белорусскі там, хуюскій, я этого западло счітаю.
Ну нішто сабе! - думаю, і сабачку ў ігнор, а сам да Максіма: дзе там твая сястрычка, яна ўжо мусіць зусім дарослай быць, маўляў, сватацца прышоў! А Максім: яна памерла два гады таму. Ад чумкі.
Ну тут я і прачнуўся. А як прачнуўся, выпіў два літры кефіру. Люблю пахмельныя сны. Мне ня толькі Максім сьніўся, а яшчэ шмат чаго. Напрыклад, яхта ў нейкім заходнеўкраінскім горадзе, на якой страшныя хлопцы страаашна танцуюць вальс.
Я ў нейкага старога пытаюся: а што тут рэальна можна па шчах атрымаць? А ён: па шчах рэальна атрымаць паўсюль, хлопчык!
Цікава, як называецца такая паталёгія, калі чалавек жыцьцёвага досьведу набіраецца са сноў... |
|
|