| Where Did You Sleep Last Night |
[Oct. 8th, 2004|11:54 pm] |
| [ | Current Music |
| | Impaled Nazarene - Kohta Ei Naura Enne Jeesuskaan | ] |
Гумовая брама для пачуцьцёў сьвярнула мне шыю.
Хочыцца вось проста так патэлефанаваць на нумар, які ведаеш як уласныя сем пальцаў. Ну без мэтаў, ну проста так патэлефанаваць!
Але за звычайнымі справамі хаваецца расчараваньне.
Не разумею навошта яна кушае. Мне хочыцца сказаць ёй пару-тройку ласкавых словаў. Не магу. Проста кідаю слухаўку. Брыдка на душы...
Бо не магу нешта тлумачыць і ў нечым пераконваць гэтае адчуваньне салодкага голасу в телогрейке. Хочыцца прылуніцца ў канаву. Ці на канапу і да вессс... Да Сёмага Лістапада.
Ты адна? Ты ніколі не будзеш адной! Ня веру!! (але Веру ў цябе)....
Аднак і я сам як заўсёды.
Яны ў ванітах,
Я ў сваім рэпертуары...
Бягуць восенькія дні і ночы, губляюся сам у сябе. Ужо прыеўся такі стан. Але ў адрозьненьні ад летніх ночаў ды днёў - адчуваецца нейкае шчасьце.. Двухлуньне. Да й вакацыі праз тыдзень. Выбары то-сё. Прыязжае такі маці з мюнхенскіх сталоў.
Апошнім часам нашу акуляры - углядаюся ў твары. Палове хочыцца выкалаць вочы. А другой палове - адрэзаць языкі... За тое, што маўчыць.
Толку на нейтральном поле петь раздутые пафосные декадентскіе стіхі под грустное бряконье расстроеной гітары?
Лепей ужо звыклае Та-ду-да-ду-дам... І зачос улева.
карацей.
ЛЯЗУ ПА ПАЎЗУ.
Данах. Быццам бы развалюся як кімушка - пасярод дарогі... У пагоне за знікаючым зялёным чалавечкам. Да йосьць не паганюся! давялося стаць цынікам і эгаістам. Якая ўжо тут Галоўная Справа! Сьмяшно гучыць - цынікам і эгаістам... Шавіністам маць вашу!
Затое шчасліў і на плаву. Толькі грузіла прыглядзелі - гайкі ад чыгункі.
І я на дно. І цягнік.. хмм... у кювет! |
|
|
| Comments: |
| From: | (Anonymous) |
|---|
| Date: | October 4th, 2004 - 11:32 am |
|---|
| | | (Link) |
|
2 першая тэма:
вось менавіта гэтых ласкавых словаў яна і чакае! часам трэба перасільваць сябе, калі хочаш штосьці захаваць і чагосьці дамагчыся... Нават самая фэміністычная, пакоавая, пацанская дзяўчына чакае гэтых словаў, у кожнай зь йіх у душы хаваецца маленькая прынцэса у ружовай сукенцы, якая чакае свайго прынца. Тым больш у Яе...
хаця, безумоўна, я разумею цябе: вельмі часта ня хочацца нічога казаць, здаецца што усё і так навідавоку, але гэта не заўседы так...
...Сябар з Сарказмам.
учора быў глючны вечар
але ў межах дазволенага.Так што ня трэ | |
![[info]](http://lj.rossia.org/img/imported-profile.gif){kind=small}