| |
[May. 31st, 2005|04:49 pm] |
На маковых полях дурман и благодать.
А в городах так просто потеряться.
Повиснуть на ремнях в разбитых «Жигулях» и целоваться.
Повиснуть на ремнях и целовать...
Гэтыя памежныя дні яны заўсёды самые адметные.
Бо гэта ўжо не вясна, але і цалкам не лета.
Такія дні "краше весны и пьянее лета"...
І я люблю ўсім сваім параненым сэрцам цяперашнія дні, калі лісце цудоўна зялёнае і паўсюдна квітнеюць ды пахнуць бэзы, жасміны і шыпшыны, а людзі вар'яцеюць і паміраюць...
Но раздвинутый мир должен где-то сужаться, и тут -
Тут то конец перспективы.
(Бродский) |
|
|
