| зялёная салёная |
[Aug. 8th, 2005|05:04 am] |
| [ | Current Music |
| | Bauhaus - Paranoia, Paranoia | ] |
Ах да ох, у воке срэбраны відэлец, нефрыт глазнога дна. О, мая разбітая бутэлька! ну чаму ж ты не закаханая ў мяне? Ну чаму, калі я сплю ў дзвярох тваё фазэнды, ты гуляеш у горадзе адна? Ну чаму ж ты не жывеш у Заслаўе? Ну па што ты трахаеш маю душу?
Я гляжу ў твае нежныя (сіррреч пяшчотныя) вочы: іх пара. Я прасую тваю ніжнюю бялізну. Ад цябе пахне фіялкамі. Але мне ўсё адно.
Я не твой сусед, я толькі твой бессэнсоўны каханак. Я збіраю цябе рукамі, не думаючы пра глыбокія парэзы.
Цябе лёгка разбіць, але зрабіць цябе можа толькі гранёны дыямант і адмысловае дыханне.
Я сустрэўся з табою ў ружовым садзе, у ядлавічным гаі. Гэта было відавочна не ў жніўне. Ты ўся бліскатала мутным зялёным шклом, мне так падалося прынамсі. І на смак ты была кветкай жасміна. Жасмін горкі на смак, як і ты.
Ну чаму мая душа паразітыруе ў тваім целе? Ну чаму ты не жывеш у Заслаўі? Можаш не казаць... |
|
|
