| "/" |
[Jan. 31st, 2006|12:36 am] |
Пад зямлёю, дзе кожныя паўхвіліны маюць месца сінія чарвякі, яны праносяцца і прамаўляюць "обережно, двері зачыняються", і толькі трывалы рытм більёнаў асобаў дазваляе не згубіцца ў эзатырчным вопыце, архетыпе ўсеагульнага жывога арганізма. Міма праносяцца палацы, падобныя на рынкі рабоў і басейны. Дзякуй богу, што гэта замкнутая, а не кола. У коле бы я згубіўся.
А самае страшнае - гэта фунікулёр. ФУНІКУЛЁР. Бо ён працуе не ў гарызанталі, і не ў вертыкалі. Ён дыяганалны і ўпіраецца ў воблака, а не прасякае яго. Мне б так. Самому. А не часткай аднога жахліва несусветна цэлага.
Я павярнуўся з Кіjева шчасьлівым, бо мне было куды вяртацца, бо я маю і ў гэтым жалкім, аморфным і нелагічным горадзе М. цяпер нешта. Я маю душу ў душы.
ПРИВЕТ. МЫ БУДЕМ СЧАСТЛИВЫ ТЕПЕРЬ и навсегда... |
|
|
| Comments: |
Буду ўвесь час мроіць пра фунікулёр... | |
![[info]](http://lj.rossia.org/img/imported-profile.gif){kind=small}