| Угу Чавесу |
[Jul. 25th, 2006|12:05 pm] |
Гэтым летам ты ўзыйдзеш, зазелянееш, закаласісься, а потым цябе зрэжуць гострым сярпом, каб зрабіць якую-небудзь брыдоціну. А потым, ужо восеньню, ты знову знойдзеш сябе ў жоўтым парку альбо ў тралейбусе за кіслымі малюнкамі ў сшытку, самотным і з пісталетам у якасьці мэты. Два гады таму была пагоня за сонцам, за зялёным лугам і за зялёнай яшчаркай. Я памятаю, як гіганскі жук-рогач праз мае рукі забіваў маленькую нежную яшчарку. Ніякіх эмоцый, толькі ліпкая кроў паўзуна. Ці адкінуты хвост у рукох, які канвульсівна рухаецца й пахне жыцьцём. А навошта? А толку? А кепска? Не бывае пэрманентнага шчасьця, бываюць сэзоны. А таксама рыбныя ловы з паляваньнем. Учора касуля, сёньня ласось. |
|
|
| Comments: |
| From: | (Anonymous) |
| Date: | July 25th, 2006 - 04:21 pm |
|---|
| | | (Link) |
|
не думала, что ты романтик, я думала, что у тебя душа из глины, такой красной, засохшей, которая никогда не видела чистой воды. ты настоящий скорпион, который при малейшей трудности жалишь сам себя и отказываешься от чьей-либо помощи. хотя, может быть, это и есть та соломинка, которая может тебе помочь.
ну і вобразы, жэншчына, што ж вы так пра чалавека жывога параноіце. божа мой, антон, божа.
боже дети боже что может быть прелестней чем анонимные поклонницы с богатым ассоциативным рядом и слабыми нервами)
Дякую за чисту і мелодійну білоруську мову, сподобалося! | |