| |
[Oct. 2nd, 2008|11:16 pm] |
Ой ну што бывае, калі мой шызафрэнічны анёл, дама сусьвету й жыцьця, апошняя надзея і прадмет ліпкіх накцюрнаў яўляецца мне адно раз на год, а я пад магічнай мікалёгіяй і еду ў кануўшым ў Лету аўтобусе 33с і зіру праз шкло, як яна глядзіць на мяне, быццам ведае сто год або бачыла ў кіно, нешта так, а я праваджаю той цуд, гэтыя, ой ня помню, якія валосы, гэтую дзіўнаватую хаду, самую патрэбную ў сьвеце постаць і можа быць мяккае нёба і ліжу і ліжу языком мутнае шкло аўтобуса, горкае на смак як клапы, як каньяк "крышталь" і чорныя курткі "адыдас" на дынама, як глупы дурак, і чытаю Горкага, і чытаю Платонава, і п'ю горкую і ўсё па-Антонаву. Ай, ябідабідай ёвововой файф водказ лэйта ай хэд э план ай ноў ай маст бі брэйв эн акт лайк мэн ябідабідай ёвововой ай вонна бі ё дыско бой ай вонна данс від ю энд холд ю тайт ай вонна мэйк ю майн тунайт ябідабідай ёвововой.
P.S. Калі я напісаў гэты пост, пайшоў на балкон пакурыць, а там нейкі фраер выйшаў з пад'езду, падышоў да кустоў, пассаў пяць хвілін, а потым сеў ў машыну і кудысьці зьехаў. |
|
|
| Comments: |
А я "Паштовае аддзяленьне" Букоўскі ўадначас чытаю, пакуль чытаў твой пост...
а я не чытаў гэтае аддзяленьне, адзінае, здаецца, што не чытаў зь перакладзенага. а яно да чаго?
прыкольна, праўда я нічога не зразумеў
антон, адганяйце фраераў ад кустоў | |