Adzinaj...

Ja tvaje rysy ŭspaminaju,
Jak tolki vočy začyniaju.
I ŭsie, što maju zaraz, mary -
Uśmiešku bačyć na tym tvary,
Što ŭnočy mnie zaŭsiody śnicca.
I kožnaja tvaja raśnica
Nad hetym śvietłym miłym vokam
Ŭžo stała ŭ žyćci majem rokam,

Što ščaście mnie zaŭsiol spatkaje,
Albo niaščaście - ty takaja,
Zanadta časta ty sumuješ
I na mianie ŭsio ščoki duješ
A ščočki hetyja - śviatyja,
Jany jak z zołata lityja,
Jich byccam soniejka karmiła,
I ŭsia navohuł ty mnie miła.
Niama na śviecie pryhažości,
Kali ty ŭ strašnaj svajoj złości
Mianie pabačyć nie žadaješ
Kali u zroku majem taješ.
A voś kali uśmieška hraje
Što całavać ciabie mnie raje,
Tady ŭvieś śviet vakoł śviatleje
I ažyvaje ŭsio žvavieja.
I pach pryjemny va ŭsim vieje.
Ach, ty maja kniahinia, fieja!
Kab być bolš časta mnie z taboju,
Ja uvieś čas hatoŭ da boju.
Za tvoj pryjemny tolki zrok
Zrabić luby ja mušu krok.
Niama mnie bolš pryjemnaj doli,
Jak nie rastacca nam nikoli
Kab byli ŭ nas padobny roli,
Kab nam chapiła mocu, voli
Iści adnym šlachom dy pobač,
Kviatočny šlub naš - byccam vobruč,
Što nas zrabiŭ by fajnaj paraj.
Prabač, zajšoŭ ja ŭ daleč maraj.
Prabač, kali ja zaraz noju
I, kali łaska, budź sa mnoju.