И ещё стих
На сей раз - Владимира Короткевича.

Балада пра архангелаў

Днём і ўначы і ранкам
Пошчак падкоў над зямлёй:
Гэта конныя скачуць архангелы
Па дарогах Зямлі маёй.
Бяздумныя, падшыя, светлыя,
Поўсць на німбах расце,
Замест сумлення -- дубінка,
І замест сэрца -- касцет.
Абыякава і бяздумна
Архангелы топчуць расу.
Невядома нікому на свеце,
Што яны людзям нясуць.
Невядома -- турму або волю,
Невядома -- дабро ці зло,
Але моўчкі чорныя птушкі
За імі ўстаюць на крыло.
Перад імі лунае гора,
За імі лунае жах,
Эмбрыёны крылаў, пагоны
Лунаюць на іхніх плячах.
Па дарогах зямнога шара
Крылатая скача раць,
І мёртвыя крылы не могуць
Да сонца ніводнага ўзняць --
Таму што на цяжкіх крылах,
Апушчаных змрочна ў імгле,
Ўссядае Гітлер на правым
І Сталін -- на левым крыле.

Уволочено вот отсюда - http://www.livejournal.com/users/miram/360806.html . Тут же рассказ о том, как это было написано.