խորապես զգացված եմ...
Հարգարժան պարոն Մովսիսյան,շնորհակալություն... և եթե կարելի է մի քանի դիտարկումներ նաև ինձ հուզող այս հարցի շուրջ.
1. Ըստ իս, ոչ մի պարագայում, անձը չպետք է անձանաչելիորեն հեռանա իր ակունքներից, ասել է թե այն կենարար միջուկից, որը դարեր ի վեր ծնել ու սնել է այդ անձի արմատը: Այլապես զավեշտալի է դառնում այդ մարդը, իսկ ասելիքը` անհասկանալի ու անմարսելի ունկնդրին;
2. ''Տիկնայք փափկասուն Հայոց Աշխարհի...." !!!Դարերի ընթացքում մեր ժողովուրդը ծնել է նաև հզոր կանաց` Փառանձեմ, Սաթենիկ... Միթե այս կանայք ձնշված էին? Միթե հնարավոր էր ձնշել այդ վեհաշուք հեզությունն ու կանացի արժանապատվությունը? ՀԻՄԱ ինձ կփորձեն համոզել, թե այլ ժամանակներ էն: Այնքան այլ են այս ժամանակները, որ բարիկադային կանայք գողա-փողոցային և (ոչ միայն այս կոնկրետ դեպքում բառապաշարով) մեր ականջները զարմացնեն, իսկ ուղեղը` բթացնեն:
3. և նաև, ըստ իս, այս ամենը լուրջ մարտահրավեր է այսօրվա հայ տղամարդուն ևս` որպես հասարակության գլխավոր շարժիչ ուժի: Մի գուցե նաև իրական տղամարդկային արիության պակասն է նաև ծնում այսպիսի արտառոց " կանացի" երևորյթներ!? Մայթեզրին պպզած տղան վաղը կդառնա տղամարդ!?