Из З.Красинского: "Будет день: весной повеет..."
(с польского)

Будет день: весной повеет,
За селом цветы зардеют;
За селом весною ранней
Ты не жди со мной свиданий!

Будет ночь, и месяц ясный
Бросит луч на траур пруда -
И тогда меня напрасно
Не зови! Не будет чуда!

Удержи свои рыданья.
Мне не быть с тобою, милый.
На погост приди в молчанье
И замри вблизи могилы.

Вспомни там о горькой доле,
О летах моей кручины,
И не смей об этой боли
Забывать до дня кончины.


Zygmunt Krasiński
«Kiedy kwiaty przyszłą wiosną...»

Kiedy kwiaty przyszłą wiosną
Tam na wzgórzu znów porosną,
Tam po wzgórzu zmierzchnią dobą
Ja nie wrócę błądzić z tobą!

Kiedy księżyc nocą ciemną
Błyśnie srebrem na wód grobie,
Będziesz wołał nadaremno —
Nie odpowiem ja już tobie!

Więc nie wołaj po imieniu
Tej, co z tobą nigdy razem
Już nie będzie — lecz w milczeniu
Pójdź do grobu, siądź nad głazem!

Tam wspominaj gorzką dolę
Życia mego — zatrutego
I nabożnie moje bole
Złóż w pamięci serca twego.