Столетье, лучшее для историка

«Прекрасная маркиза» на белорусский лад с оптимистическим финалом
ОСТОРОЖНЫЙ ДОКЛАДЧИКЪ.
Минск. г., Борис. у., Мстижск. вол.
     Два годы пань жіў ў городзѣ, а сямьмя яго: жонка в дочкй оставалйся дома, ў маёнтку. Бизъ пана ў дворѣ много чаго поробилося нядобраго. Сямьмя послала къ яму ў городъ чаловѣка ознаймиць и наказала яму, кабъ ёнъ зъ разу дужа ни пужаў пана, а разсказаў бы ўсё помаленьку. Ёнъ такъ и зробіў. Панъ якъ запытаўся у яго: «ну што чуваць ў моимъ маёнтку, ти ўсё добро?»—Той кажа: «А хвала Богу ўсё, тольки ножикъ садовы паньски зоўсимъ затупили.»
     — Пычаму?
     «Гэто якъ скуру зъ вогира¹⁾ здзирали, ужъ тогды уступили».
     — Чи жъ мой вогиръ паў?
     «Ага! ёнъ вельми подорваўся, якъ проводзили ховаць панюю, дыкъ издохъ.»
     — Ай, што ты кажишъ!
     «А вѣчный покой ей, яна пумёрла, якъ дворъ съ палацомъ горэли, надто спужалася муся.»
     Тутъ ужо панъ заўсимъ обмартвѣу. Тогды чаловѣкъ, кабъ успокоиць яго трохи, кажа: «Ни бядуй, панъ, ни бядуй! по смутку и радосьць будзя: паненка дочушку родзила, — гэто яна добыла. якъ охвицэры стояли.

¹⁾ Вогеръ жеребецъ. Слов. Носовича.

Зап. волостн. писаремъ А. Ганусомъ отъ кр. Якова Бузы. Изъ матеріал. доставлен. Минск. Статист. Комитетомъ.

ИСТОЧНИК:
Матеріалы для изученія быта и языка русскаго населенія Сѣверо-Западнаго края. Собранные и приведенныя въ порядокъ П. В. Шейномъ. — Спб.: Типографія Императорской Академіи Наукъ, 1887—1902.
Томъ ІІ. Сказки, анекдоты, легенды, предания, воспоминанія, пословицы, загадки, привѣтствія, пожеланія, божба, проклятія, ругань, заговоры, духовные стихи и проч. — 1893. — XX, 715 с.
С. 321.