Литературоведческое -- Literaturologie Ну вот, я
стал импотентом перестал играть в ЧГК – и сразу обнаружилось, что в мире есть множество других интересных вещей!
О том, что в 2005 году был издан мой перевод «Евгения Онегина» на эсперанто, хорошо известно. В журналах появилось по меньшей мере три хвалебные рецензии. А не так давно меня разыскал профессор Сасаки Терухиро, специалист по русской литературе. (В принципе, разыскать меня несложно: достаточно написать любому знакомому и даже незнакомому эсперантисту в Россию, дальше ещё максимум одно звено...)
И вот японский коллега, помимо просьбы посмотреть и покритиковать-поисправлять его стихотворные переводы (такие просьбы я регулярно получаю уже много лет, дело привычное), ещё и порадовал меня текстом своего доклада об эсперанто-переводе «Евгения Онегина»:
http://members.jcom.home.ne.jp/verda/Etrad%20de%20Onegin.pdfКонечно, приятно, когда совершенно незнакомый человек называет меня «Выдающимся Русским Эсперантистом» (именно так, каждое слово с большой буквы) и хвалит мой перевод, сравнивая его с другими. Но меня привлекло не только это.
Верно говорят: литературовед обязательно найдёт у автора такие идеи, о которых сам автор и не подозревал.
( И вот что выяснилось )Do jen, mi
iĝis impotentulo ĉesis partopreni intelektajn ludojn – kaj tuj evidentiĝis, ke en la mondo ekzistas multaj aliaj interesaj aferoj.
Pri mia traduko de fama rusa versromano “Eŭgeno Onegin”, eldonita en 2005, ĉiuj delonge scias. En revuoj aperis minimume tri recenzoj, ĉiuj aprobaj, eĉ flataj:
Melnikov (...) riveliĝas unua-ranga stilisto meritanta lokon inter niaj grandaj tradukistoj, surpodie kun de Diego, Haupenthal aŭ Pokrovskij. La traduko de Melnikov (...) ŝajnis al mi ne nur senriproĉe metiisma, sed rekte virtuoza. (
J.Sarasua en “La Ondo de Esperanto” 2007:2)
Valentin Melnikov faris grandan laboron, kaj lia traduko estas certe pli moderna, poezie glata kaj, averaĝe, pli adekvata ol ĉiuj antaŭaj. (N.Gudskov en “La Gazeto”, 15 mar 2007)
Ankaŭ D.Broadribb en “Monato” 2007:3 laŭdis mian laboron.
Kaj ĵus min trovis profesoro Sasaki Teruhiro, fakulo pri rusa literaturo. (Ĝenerale, trovi min tute simplas: sufiĉas skribi al ajna e-isto en Rusio, plu sekvos maksimume unu ĉenero).
La japana kolego, krom la peto rigardi kaj kritiki-poluri liajn verstradukojn (tiajn petojn mi regule ricevadas dum multaj jaroj, estas kutima afero) ankaŭ ĝojigis min per la teksto de sia prelego pri Esperanta traduko de “Eŭgeno Onegin”:
http://members.jcom.home.ne.jp/verda/Etrad%20de%20Onegin.pdfCerte, estas agrable, kiam nekonato nomas min
Elstara Rusa Esperantisto (ĝuste tiel, ĉiu vorto majuskle) kaj laŭdas mian tradukon, komparante ĝin kun aliaj. Sed min allogis ne nur tio.
Oni prave diras: literaturologo nepre trovos en la verko tiajn ideojn, pri kiuj la aŭtoro eĉ ne suspektis.
( Do jen kio evidentiĝis )