[Most Recent Entries] [Calendar View] [Friends View]
Tuesday, September 28th, 2010
| Time | Event |
| 1:45p | "Теремок" -- "Teremeto" В 1986 году я случайно увидел в метро девушку, буквально обвешанную эмблемами эсперанто. Это была Ирина Миронова из Кемерова. Она таким образом искала единомышленников. Я привёл её в наш клуб, рассказал всё что надо. На следующий год встретил её на эсперанто-слёте. Как оказалось, я произвёл на неё впечатление – но сам и не подозревал об этом... В январе 1997 она приехала в Москву в командировку и разыскала меня, чтобы показать мне свой перевод сказки «Теремок» (стихотворная версия С.Маршака). Эсперантисты давно признали мой авторитет по части поэзии. Да, я беспощадный критик, но всегда указываю на конкретные недостатки и помогаю их исправлять; хвалю очень редко – так что моя похвала много значит... Ирине до тех пор все говорили, что перевод прекрасный. Я его раскритиковал и многое переделал.   Всё было готово к изданию, даже специально выполненные иллюстрации (художник Василий Кравчук) – но человек, от которого всё зависело в издательстве, внезапно умер... Несколько лет я искал возможности издать наш перевод сказки в разных странах. И вот наконец, сказка издана в Италии, в качестве специального номера журнала “Etuleto” («Малыш»), 4 / 2010. Добавлен итальянский перевод (переводчики – Marino Curnis, Alessandra Visinoni), сохраняющий поэзию оригинала и нашего эсперанто-перевода. Сегодня мы с Ириной получили авторские экземпляры. Замечательный подарок к 10-летию нашей свадьбы, которое мы отметили 15 сентября... En 1986 mi hazarde ekvidis en metroo fraŭlinon, abunde ornamitan per Esperanto-emblemoj. Estis Irina Mironova el urbo Kemerovo – ŝi tiamaniere serĉis samideanojn. Mi venigis ŝin en nian klubon, montris kaj rakontis ĉion necesan. Sekvajare mi renkontis ŝin en Esperanto-tendaro apud Moskvo. Poste evidentiĝis, ke mi tre favore impresis ŝin – sed mi mem eĉ ne konjektis pri tio... Januare 1997 ŝi venis en Moskvon oficvojaĝe kaj trovis min por montri sian tradukon de versa fabelo “Teremeto” (rusa popola fabelo, versigita de Samuil Marŝak). Ja oni konas kaj aprezas mian aŭtoritaton en Esperanto-poezio. Jes, mi estas senkompata, sed mi ĉiam indikas konkretajn mankojn kaj proponas plibonigojn; mi malofte laŭdas – do mia laŭdo multon signifas... Al Irina ĝis tiam oni diradis, ke la traduko estas belega. Mi ĝin forte kritikis kaj multon refaris.   Ĉio estis preta por eldono, eĉ speciale faritaj belaj ilustraĵoj (pentristo Vasilij Kravĉuk) – sed la homo, de kiu ĉio dependis en la eldonejo, subite mortis. Dum kelkaj jaroj mi serĉadis la eblecon eldoni nian fabel-tradukon en diversaj landoj. Kaj jen fine ĝi aperis en Italio, kiel speciala numero de la revuo “Etuleto”, 4 / 2010. Estas aldonita itala traduko (de Marino Curnis kaj Alessandra Visinoni), transdonanta poeziecon de la originalo kaj nia Esperanto-traduko. Hodiaŭ mi kaj Irina ricevis la aŭtorajn ekzemplerojn. Estas bonega donaco por 10-jara jubileo de nia geedziĝo, kiun ni festis la 15-an de septembro... Pri nia historio oni povas legi mian novelon “Historio de amo” en novelkolekto “El ombro”; kaj “de alia flanko” ĉio estas priskribita en revuo “La Karavelo”, n-ro 009, paĝoj 13-15. Current Mood:  доволен / kontenta |
| << Previous Day |
2010/09/28 [Calendar] |
Next Day >> |