[ |
music |
| |
LOITUMA - Leva's polka |
] |
Далей відаць дзьве афіцыны. Якаясь лаянка і кпіны Чуваць была з аднэй хаціны. Бліжэй пад’едзем – Аж лемантуе баба ў хаце: – А каб цябе разьдзелі таці! Ах ты дурында ты, чурыла, Ты шпуня, дрыньдзя ты, абрубак, Ты шмуля, гнюздала, ты цюпа! Каб ты ўжо спух, ты курашчупа! Каб цябе сплюндрыла, халера! Ты, падла, жлукта, ненажэра! А каб цябе забралі чэрці! Каб ты на пень брахаў па сьмерці! Каб ты казою мэкаў, швэндзя! Ты зладзюга, ты басота, Валацуга ты, галота! Табе на сьвеце ўсяго мала? Каб ты сьвістаў ад таго сала! Каб табе выпутрыла кішкі! Каб ты сядзеў век на куркішках! Шамоня ты, круцель паганы, Карчомны гіцаль – з раньня п’яны! От жа ўлез, як жыд у цыцаль! Ах ты чартоўскі спадкаберцу! – Ото дае, брат, баба перцу! Чакайма добрага ўмалоту, – Патрэба кажа так з-за плоту. – Каб так цапамі малацілі, Як языкамі намянцілі, То б гора ўжо даўно ня зналі, Як то’ раней дзяды казалі. Каго так хваліш, Міхаліна? Йдзі пакажыся на хвіліну! – Гукнуў Патрэба ў афіцыну, У ключарніцы хаціну.
© Зянон «Вялікае Княства»
|