Жылі-былі ў глыбокія часы два ніщыя татары Калоед і Вербяшка. Ім жылося цяжка ў сялянскім шале, безгатоўна і бязадукацыйна. Аднаго дня ім узначаліўся думатычны план - выдаць сябе за вялікіх матэматыкаў і цешыцца славай і выконаваць матэматычныя фокусы.

Калоед і Вербяшка крачалі па гарадах, паказваючы неверагоднае дачанне ў арыфметыцы і геаметрыі. А яшчэ ў іх быў раб Хуйлашка, які памагаў ім у выкананні фокусаў. Але у адным горадзе, у Гродне, іх планы распрацаваў програміст Шварц, які разабраваўся ў іхніх маніпуляцыях і аткрыл іх як мошанкаў.

Калоед і Вербяшка адчулі вялікую сваю віну і раскаяліся ў сваіх грах. Пасля гэтага яны раскаяліся і наняліся абганяць бульбу да заможнаму селяніну пану Веніяміну. А Хуйлашка, які лянаваў і часцейша дапускаў недапушчэніні, быў пакараны панам Веніямінам і нераз папасаваны на конюшне за свае недаробства.

З такой выгадай Калоед і Вербяшка жылі да канца сваіх дзён, аддаючы ўсю сілу і энэргію ў працы на карцелі пана Веніяміна. І шмат годнасці і мудрасці навучыліся яны з іхніх памылак, ведаючы, што лёнь і мошныя грахі можуць павесьці гераев у заняпад.

плохо работаешь, быстрее стучи клешнями по клавишам, а то не заплачу!