Настроение:	голова кругом /kapturne
Entry tags:	vojaĝoj

Галопом по европам, ч.2 -- Galope traeŭrope, p.2
Начало – Komenco

21 июля. Будапешт меня, как любителя транспорта, восхитил трамваями: двусторонние, сцепленные по 3 вагона или сочленённые низкопольные из 5-6 секций. Интервалы не больше 2-3 минут. Есть и троллейбусы – Икарусы-гармошки, несколько таких было и в Москве. Метро, увы, увидеть не довелось, видел лишь входы на станции первой очереди, с ярко-жёлтыми решётками.
Приезжаем на площадь Героев, нас встречает руководитель местного эсперанто-клуба Имре Сабо. Рассказывает об истории Венгрии, показывает статуи королей и героев, соседний парк с замком-музеем. Затем едем к зданию парламента – увы, попасть внутрь свободно могут лишь граждане стран ЕС, а для нас только по билетам, да и те на сегодня кончились. Подходит Балаж Ваха (Имре созвонился с ним в начале экскурсии), известный эсперанто-поэт и мой давний заочный друг. Дальше нас водит он – у Имре важные дела.
21-a de julio. Budapeŝto min (kiel tram-ŝatanton) ravis per la tramoj: duflankaj, kunigitaj po 3 vagonoj aŭ modernaj malalt-plankaj el 5-6 sekcioj. Intervaloj ne superas 2-3 minutojn. Ekzistas ankaŭ trolebusoj – dusekciaj “Ikarus”, kelkaj tiaspecaj iam estis ankaŭ en Moskvo. Metroon, ve, mi ne sukcesis vidi – nur enirejojn al plej malnovaj stacioj, kun flavaj kradoj.
Ni venas al placo de Herooj, nin renkontas la gvidanto de loka E-klubo Imre Szabo. Li rakontas pri historio de Hungario, montras statuojn de reĝoj kaj herooj, apudan parkon kun kastelo kaj muzeo. Poste ni veturas al la parlamentejo – ve, eniri libere rajtas nur EU-civitanoj, la ceteraj devas havi biletojn, kaj biletoj por hodiaŭ finiĝis. Venas Blazio Vaha, konata E-verkisto kaj mia ret-amiko (Imre telefonis al li komence de la ekskurso). Plu nin gvidas li – ĉar Imre havas gravajn aferojn.

Смотрим Рыбацкий бастион, королевский дворец, панораму Дуная. Живописно, но вода в Дунае всё-таки очень грязная... В кафе рядом со смотровой площадкой скрипач играет чардаш. Всё для туристов (изрядная часть «исторических» зданий выстроена всего 100 лет назад, к юбилею венгерского государства, но притворяется древними). Голова идёт кругом от обилия впечатлений и множества однотипных конных памятников.
Ni rigardas la Fiŝkaptistan bastionon, reĝan palacon, panoramon de Danubo. Ĉio belas, sed akvo en Danubo ja estas tre malpura... En kafejo apud la rigard-placeto violonisto ludas ĉardaŝon. Ĉio estas por turistoj (granda parto de “historiaj” konstruaĵoj aperis nur antaŭ 100 jaroj, por la jubileo de hungara ŝtato – sed ŝajnigas sin antikvaj). Kapo turniĝas pro abundo de impresoj kaj pro multaj samtipaj rajdantaj monumentoj.

Обедали в турецкой столовой при торговом центре. Вот тут уже надо благодарить Балажа, по-венгерски я бы объясниться не смог (хотя во время экскурсии сумел разобрать на составляющие и понять название Szentháromság utca), да и форинтов у нас не было. Вкусно, очень сытно, и всего 7 евро на двоих.
Ni tagmanĝis en turk(stil)a manĝejo ĉe merkat-centro. Jen ĉi tie endas danki al Blazio, interkompreniĝi hungare mi ne povus (kvankam dum la ekskurso mi sukcesis dispecigi kaj kompreni la titolon Szentháromság utca), kaj forintojn ni ne havis. Estas bonguste, tre satige, kaj kostas nur 7 eŭrojn por duopo.

Вечереет, едем на ночлег. Опять-таки находим далеко не сразу, ездим кругами. Хостел с довольно спартанскими условиями. Две 4-местные комнаты (кровати двухъярусные) на один туалет и душевую, а есть и 8-местные. С нами – Аня и Ваня, по соседству – бойкие дамы. В комнате нет света. Объясняю проблему по-немецки, приходит человек, меняет лампочку. (Я учил немецкий язык в школе и институте, не использовал почти 30 лет, но тут сразу всё вспомнил...) Минут через 10 пропадает свет в туалете и душевой. Опять ставлю задачу, но электрик ничего сделать не может и не понимает, в чём дело. (Сильно подозреваю, что первопричина – в том, что мы и соседи одновременно включили два советских кипятильника...) К тому же, вода в душевой регулируется совершенно непривычным для нас способом, дежурная долго объясняет.
Дам переселяют в другую комнату. Нам предлагают переселиться в 8-местную комнату, где 4 места уже заняты нашими мужчинами. Вежливо отказываемся, лучше уж душ в полумраке. В результате Аня и Ваня переходят в комнату, освобождённую дамами, так что у каждой пары комната своя, всё к лучшему.
Vesperiĝas, ni veturas noktumi. Denove ni ne tuj trovas la hotelon, veturadas laŭ rondoj. La kondiĉoj estas sufiĉe “spartaj”. Du 4-lokaj ĉambroj (kun etaĝ-litoj) por unu necesejo kaj duŝejo; ekzistas ankaŭ 8-lokaj ĉambroj. Kun ni lokiĝas geedzoj Anna kaj Ivan, najbare – niaj bravaj virinoj. En la ĉambro mankas lumo. Mi klarigas la problemon germanlingve, venas homo kaj ŝanĝas lampon. (Mi lernis la germanan en mez- kaj altlernejo, ne uzis dum preskaŭ 30 jaroj, sed tuj ĉion rememoris...) Post dek minutoj malaperas lumo en necesejo kaj duŝejo. Mi denove vortumas la problemon, sed ĉi-foje elektristo nenion komprenas kaj nenion povas fari. (Mi suspektas, ke la kaŭzo de la paneo estis, ke ni kaj la najbaroj samtempe ŝaltis du sovetiajn potencajn elektrajn boligilojn...) Krome, akvo en la duŝejo reguligeblas per metodo tute nekutima por ni, la deĵorantino longe klarigas.
La virinojn oni transloĝigas en alian ĉambron. Al ni oni proponas transloĝiĝi en 8-lokan ĉambron, kie 4 lokoj jam estas okupitaj de niaj viroj. Ni ĝentile rifuzas – preferindas duŝo en mallumo. Rezulte Anna kaj Ivan okupas la ĉambron, liberigitan de virinoj, do ĉiu paro havas propran ĉambron, fino bona, ĉio bona.

Продолжение – Daŭrigo