իմ ռուս ընկերոջ հետ կապված ինձ համար ամեն ինչ պարզ է։ ձեր դիրքերից էի ուզում կարծիք լսել ու չլսեցի։)

ճիշտ եք, ես էլ եմ լսել, որ կաթոլիկ դարձած հայերը իրենց այլևս շատ հայ չեն համարում։) մեկ ու մեջ բացառությունները հանած իհարկե

Հիմա էլ լրիվ հակառակ օրինակը բերեմ։
կան կաթոլիկ հայեր ու ամբողջ գերդաստաններմ, որոնք ուղն ու ծուոծով հայ են եղել կան և կմնան։ Օրինակ Կարինի, Խոտորջուրի, Շիրակի ֆռանկները։
Այնպես որ ամենինչ այդքան միանշանակ չի։
Տարբեր դեպքերին, տարբեր մոտեցումներ են պետք։
Ու պետք չի ասել «գյադեք էս կողմ, գյադեք էն կողմ»

ճիշտ է, ու կան կաթոլիկ հայեր, որոնք առաքելական հայերին «հայ» են ասում։

իրականում հարցը հենց «մահմեդական հայերի» մասին էր, ոչ թե կաթոլիկ
կաթոլիցիզմը ընդհանրական եկեղեցու մաս է, նույնիսկ աղանդ չի, որ ավետարանչականների ու այլ աղանդների հետ միասին առանձին քննարկման առարկա դառնա

Այս նախադասությունը խնդրում եմ ասեք Գյումրիի, Փանիկի, Ղազանչիի հայերին, կամ ասենք Սբ. Ղազարում ու սպասեք, թե ձեզ ինչ կպատասխանեն: Հաստատ պատասխանը ձեր դուրը չի գա:
Ես հասկանում եմ ինչ եք ասում:
Հայը հայ է ու եթե արդեն իրեն հայ է գիտակցում (կամ վաղուց գիտակցում էր) պետք է նրան օգնել, ոչ թե դեմքին մի հավեսով ճլոտի հասցնել:

կաթոլիկ հայեր իմ ընտանիքի մեջ էլ են եղել… չվախեցա։

հիմա էդ ճլոտի, օգնություն բառերը մեկը չիմացող կողքից կարդա, կպատկերացնի խեղճուկրակ մահմեդական հայերի, որ վզները ծռած սպասում են, թե երբ են էս ազգը պառակտող առաքելական քրիստոնյաները իրենց գոռոզությունն ու ազգակործան սնոբիզմը թողելու ու իրենց օգնեն՝ հանուն միացյալ երջանիկ ապագայի։

ու սա դեմագոգիա չի, լօլ