Պայքարել այս կամ այն երևույթի դեմ (ՀՀ ԶՈՒ-ի հարցում, ըստ իս, պետք է լինել առավելագույնս զգոն և հոգատար) չի նշանակում պախարակել, չարախնդալ, ստել! ԱՅՍ պարագայում, եթե Հայրենիքի նկասմսմբ լիներ անկեղծ մտահոգություն, համոզված եմ, կարելի էր գտել չլռելու բոլորովին այլ ձև, ոչ թե ձեռքերը կշտած, հևապատառ աշխարհով մեկ անել! Ես հայ կինն եմ և մայր, ուստի մեր բանակի յուրաքանչյուր պատանի զինվորի նկասմամբ ևս ունեմ մայրական զգացում! Եթե մեր երեխաները որևէ վատ բանն են անում, ինչ է` մենք հայ-հավարով. թևներս կշտսած, դուրս ենք գալիս փողոց և հարևաններին, անցնող-գնացողներին տեղյակ ենք պահում??? ՀԱՅԵՐ ԽԵԼՔԻ ԵԿԵՔ` ԲԱՆԱԿԸ ԶԵՐԾ ՊԱՀԵՔ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԻՑ!!! Հայոց Բանակը մեր սրբությունն է` մեր այդքան սպասված երեխան!