Матшкольныя хлопчыкі
Калі Максым Кузьняцоў быў у клясе ў чацьвертай, ён напісаў жахлівае трагічнае апавяданьне. Ягоны старэйшы брат Сярожа (хто ня ведае, гэта skuzn@lj) вырашыў падтрымаць творчы імпэт малодшага й апавяданьне пахваліў. "І асабліва," - падкрэсліў ён, - "мне спадабалася, як тонка ты даў чытачу зразумець, што справа адбываецца не на Зямлі." Павісла паўза. "Гэта як?" - асьцярожна спытаў юны Максым. "Ну як жа-ж, - збянтэжана сказаў Сярожа, - вось у трэцім адступу з канца ты пішаш: "Над могілкамі стаяў поўны Месяц..." А потым, у апошняй фразе: "Ён пазірнуў на неба. Там усходзіў Месяц". Ну я й зразумеў, што гэта другі месяц..."