я проста падазраю, што ў часы, калі ставілі скульптуру, форма яшчэ была, а фуражку нават я пасьпеў панасіць.
Мне здаецца, што да скульптуры, да мастацтва плястыкі трэба ставіцца як да мастацтва.
Ведаю, што лішне прыводзіць тут прыклады мастацкіх твораў, фільмаў, у тым ліку дзіцячых, дзе фігуруюць дзеці без адзеньня.
Мне здаецца, нармальна не ўспрымаць дзяцей як сэксуальны аб'ект, ды і самі яны сябе так не ўспрымаюць, а ненармальна — калі такі фактычна вычварэнскі погляд на сьвет навязваецца як норма.