Настроение:

голова кругом /kapturne

Галопом по европам, ч.3 -- Galope traeŭrope, p.3
Часть 2 – Parto 2

22 июля – отправляемся в Братиславу. Проезжаем городок Acs, а вскоре после этого – Böny. Мысленно похихикали (для неэсперантистов: это можно было с небольшой натяжкой воспринять как «плохой» и «хороший»).
В Братиславе нас встречают местные эсперантисты, Мария и Любомир. Гуляем по старой части города – узкие пешеходные улочки; перед национальным театром – площадь с фонтаном, деревьями и активной сувенирной торговлей. Много мелких ресторанчиков, в одном из них Любомир договаривается, чтобы через некоторое время обслужили всю нашу группу. По его словам, цены небольшие, но, на мой взгляд, дороговато. (Вообще, в странах, использующих евро, цены заметно выше, чем в сохранивших свои валюты.) И 0,2 л. сока стоит дороже, чем 0,5 л пива. А главное – ну очень медленно...
Порадовали трамваи: Т-4, КТ-4 и что-то внешне похожее на Т-6, но более узкое, на метровой колее. Быстрые и в отличном состоянии. Сюда бы руководство Калининграда, чтобы посмотрели – каким должен быть узкоколейный трамвай...
В этом доме концертировал Моцарт. Ныне в роли Моцарта – местный житель...
La 22-an de julio ni startas al Bratislavo. Preterveturas urbeton Acs (legu: [aĉ]), kaj baldaŭ poste – Böny, enpense ridetas.
En Bratislavo nin renkontas lokaj e-istoj, Maria kaj Lubomir. Ni promenas tra malnova urboparto. Estas mallarĝaj stratetoj, antaŭ la Nacia Teatro – placo kun fontano, arboj kaj vigla suvenir-komercado. Multas restoracietoj, en unu el tiuj Lubomir interkonsentas, ke oni post ioma tempo priservu tutan nian grupon. Liadire, la prezoj estas moderaj, sed miaopinie iom tro altaj. (Ĝenerale, en landoj, uzantaj eŭrojn, prezoj rimarkinde pli altas, ol en la landoj kun propraj valutoj.) Kaj 0,2 l da suko kostas pli ol 0,5 l da biero. Kaj la priservo treege malrapidas...
Min ĝojigis la tramoj: T-4, KT-4 kaj io simila al T-6, sed mallarĝa, sur metra trako. Rapidaj kaj en perfekta stato. Se tion vidus la estraro de Kaliningrado – por kompreni, kia devas esti mallarĝtraka tramo...
En tiu ĉi domo iam koncertis Mocart. Nun por turistoj lin rolas lokano.


Выезжаем, почти сразу – австрийская граница. Ещё одна страна, где я не нужен... (с) Уже третья страна, где я раньше не был. Опять никакого контроля, опять вывески на другом языке. Останавливаемся на минуту, чтобы заплатить дорожный налог, и снова вперёд. Дороги такие же отличные, вокруг поля кукурузы и подсолнечника, на них множество ветряков. Приезжаем в Вену. Город не похож на виденные раньше. Здесь тоже отличные трамваи, множество велосипедных дорожек (велосипед можно взять напрокат), и – многообещающие павильончики с буквой U. В Будапеште проехаться на метро не удалось, а здесь должно быть ещё интереснее, ведь система не нашего образца. Решаю: обязательно надо.
Сначала останавливаемся в центре, идём в музей эсперанто при Австрийской Национальной Библиотеке. Интересно, но мало – я представлял себе музей минимум раз в пять больше. Послушали в наушниках голос Заменгофа.
Ni veturas plu, preskaŭ tuj aperas la aŭstria limo. Estas jam la tria lando, kie mi ne estis pli frue. Denove nenia kontrolo, denove ŝildoj en alia lingvo. Ni haltas por momento por pagi voj-imposton, kaj denove ek. La vojoj plu perfektas, ĉirkaŭe estas kampoj kun maizo kaj sunfloroj, multas ventaj elektrogeneratoroj. Ni venas al Vieno. La urbo ne similas la pli frue viditajn. Ankaŭ ĉi tie estas bonegaj tramoj kaj multaj biciklo-vojetoj (biciklon oni povas pruntepreni), kaj – multpromesaj pavilonetoj kun litero U. En Budapeŝto ni ne sukcesis uzi metroon, kaj ĉi tie devas esti eĉ pli interese, ja la sistemo estas ne de sovetia tipo. Ni decidas: nepre.
Komence ni haltas en la urbocentro, vizitas la Esperanto-muzeon ĉe la Aŭstria Nacia Biblioteko. Estas interese, sed tro malmulte – mi imagis la muzeon almenaŭ kvinoble pli granda. Ni aŭskultis la voĉon de Zamenhof.


Туристов катают в каретах, под хвостами у лошадей закреплены хитрые матерчатые приспособления – чтобы отходы не засоряли улицу...
Наши шофёры не меньше получаса совещаются, как ехать к хостелу. Не помогло, в этот раз они превзошли сами себя – рыскали несколько часов, сперва заехав вообще не в тот район. Опять скажу: все анекдоты про эстонцев – чистая правда...
Хостел на самом краю города, в тихом месте у леса. С комфортом, правда, напряг, комнаты многоместные, мне приходится селиться в чисто мужской компании. Трое из нашей группы – весьма пожилые, так что молча обосновываюсь на верхнем ярусе.
Еще не очень поздно. Предлагаю Ире всё же покататься на метро.
Oni veturigas turistojn en kaleŝoj; sub ĉevalvostoj estas fiksitaj specialaj ŝtofaj instalaĵoj – ke sterko ne malpurigu stratojn...
Niaj ŝoforoj dum duonhoro interparolas, kiel veturi al la hotelo. Sed malgraŭ tio, ili superis sin mem – erarvagadis dum kelkaj horoj, komence veninte en tute alian distrikton. Mi ripetu: ĉiuj anekdotoj pri estonoj estas pura vero...
La hotelo situas urborande, en kvieta loko ĉe arbaro. La komforto, eblas diri, mankas: la ĉambroj estas multlokaj, mi devas loĝi en pure vira kompanio. Tri viroj en nia grupo estas tre aĝaj, do mi senvorte okupas la supran liton.
Ankoraŭ ne estas malfrue. Do mi proponas al Ira ja veturi per metroo.

Напрягаю все свои знания немецкого языка. Он весьма далёк от совершенства, но важен результат: я могу сказать всё что нужно, и меня понимают. До станции Hüttelsdorf (наш хостел называется так же – не понимаю, как можно было спутать район) дошли быстро. Станция – конечная, совмещённая с ж-д. Там я в первый момент растерялся: кассы нет, только автомат. Помог продавец в ларьке с кебабами, объяснил и разменял деньги. Билет на час – 1,80 евро. С третьей попытки с автоматом совладать удалось. На входе – валидаторы и надпись «вход только с действительным билетом». Контроль не встретился.
Линия U4 – в основном наземная, вроде нашей Филёвской, идёт вдоль канала. Станции расположены часто, достаточно удобные, без излишеств – светлая плитка, лишь кое-где «художественная» отделка. Рекламные плакаты. Табло показывает время прибытия следующего поезда и конечную станцию. Интервалы около 5 минут (в 22 часа буднего дня). Поезда – из 6 вагонов, все вагоны с кабиной машиниста и короче наших, в вагоне по 3 пары дверей, сиденья расположены как в наших электричках, 2+2, между дверями по два «купе». Двери открываются вручную, закрываются автоматически. Таблички предупреждают, что велосипеды можно перевозить только не в часы пик (указаны точные часы), а собаки должны быть в наморднике и на поводке. Объявляют, помимо названий станций, пересадки на трамвай и автобус, и направление выхода налево/направо. На табло в вагоне высвечивается название следующей станции и направление выхода. Схемы висят в вагонах (много), а на станциях – подробные карты со всеми видами транспорта. Платформы чаще боковые, но есть и островные. Контактный рельс похож на наш, но находится со стороны, противоположной платформе. Пересадка на линию U6 – кроссплатформенная. Мы доехали до станции Pilgramgasse и вернулись.
Mi streĉas tutan mian provizon de la germana lingvo. Ĝi vere malperfektas, sed gravas la rezulto: mi povas diri ĉion necesan, kaj oni komprenas. Ni rapide ĝisiris la stacion Hüttelsdorf (nia hotelo nomiĝas same – do mi ne komprenas, kiel eblis erari pri distrikto). Estas fina stacio, komuna por metroo kaj fervojo. Komence mi perpleksiĝis: kaso ne estas, nur aŭtomato. Helpis vendisto de kebaboj – klarigis kaj ŝanĝis monon. Bileto por horo kostas 1,80 EUR. Mi sukcesis venki la aŭtomaton (post tria provo). Ĉe la eniro estas stampiloj kaj averto: “Eniro nur kun valida bileto”. Kontrolo ne estis.
La linio U4 plejparte estas surtera, iom simila al Filovskaja linio en Moskvo, iras laŭlonge de kanalo. Stacioj estas oftaj, sufiĉe oportunaj, sen superfluaĵoj: blankaj kaheloj, reklamo, nur ie-tie “artaj” elementoj. Lumtabulo montras finstacion kaj tempon por sekva trajno. Intervaloj estas ĉ. 5 minutoj (je la 22-a horo de labortago). Trajnoj konsistas el 6 vagonoj, la vagonoj malpli longas ol en Moskvo, kun po tri paroj de pordoj, la sidlokoj lokiĝas perpendikulare al la vojo (en Rusio tiel estas nur en fervojoj, sed en metroo tia skemo ne uzeblas pro grandega pasaĝernombro), po 2+2, inter pordoj estas po du “kupeoj”. La pordoj malfermiĝas mane, fermiĝas aŭtomate. Tabuletoj avertas, ke biciklojn oni povas veturigi nur en fiksitaj horoj, kaj hundoj devas havi buŝumon kaj gvidrimenon. Voĉe oni anoncas sekvan stacion, eblajn transirojn al tramoj kaj busoj, kaj direkton de eliro – dekstren aŭ maldekstren. Lumtabuloj en vagono montras sekvan stacion kaj direkton de eliro. Skemoj (multaj) pendas en vagonoj, en la stacioj estas detalaj mapoj kun ĉiuj trafikspecoj. Kajoj plej ofte estas ambaŭflanke de la trakoj, sed ie-tie ankaŭ inter la trakoj. Kontakt-relo similas tiun en Moskvo, sed situas aliflanke, ne sub la kajo. Transiro al la linio U6 estas oportuna transplatforma. Ni veturis ĝis la stacio Pilgramgasse kaj revenis.

Ночлег в комнате вшестером, из них трое пожилых – удовольствие так себе. Кто-то храпит, кто-то шуршит пакетами, кто-то топает, кто-то просыпается очень рано... Душ и туалет на этаже. Из маленьких радостей – кухня с самоваром, микроволновкой и холодильником, причём есть бесплатные чай, кофе и сахар. Ещё – бесплатный Интернет, жаль, что я узнал об этом лишь утром...
Noktumi sesope en ĉambro, kiam tri el la ses estas maljunuloj – estas dubinda plezuro. Iu ronkas, iu susuras per plastaj sakoj, iu brue paŝas, iu vekiĝas tre frue... Duŝejo kaj necesejo estas en la etaĝo. El malgrandaj ĝojoj estas kuirejo kun samovaro, mikroonda forno kaj fridujo, kaj kun senpaga teo-kafo-sukero. Pli – estas senpaga interreto, sed bedaŭrinde mi eksciis tion nur matene...

Продолжение – Daŭrigo