в чем именно проблемы?

не могу найти более менее правильный перевод вот этого текста:
Σύμφωνα με τον ισχυρισμό του Νεοφύτου Καυσοκαλυβίτη, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Εφραίμ Β΄ (1766-1771) κατάργησε την τελετή του αγίου φωτός ως «χειροποίητον μηχανουργίαν» και, καθώς ο ίδιος γνώριζε από την προσωπική του εμπειρία τον μηχανισμό εμφάνισής του, το περιέγραψε ως το «το χειροποίητον εκείνο φως, ού καγώ, φησι, την δραματουργίαν αυτοψεί κατανοήσας»[35].

Για τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, υπάρχει ζήτημα αξιοπιστίας για την μαρτυρία αυτή, αφού ούτε γραπτή δήλωση του πατριάρχη Εφραίμ υπάρχει, ούτε και στήριξη από τη βιβλιογραφία για τους ισχυρισμούς του Νεοφύτου περί κατάργησης της τελετής:

"Ο Νεόφυτος...μνημονεύει προφορική απάντηση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Έφραίμ (1766-1771), στην οποία εδήλωσε (1769) ότι αυτός κατάργησε την "χειροποίητον" του "Αγίου Φωτός" "μηχανουργίαν", ως μη θαυματουργική ενέργεια, αλλά απάτη, που απέβλεπε στην "φωτεμπορία". Γραπτή δήλωση του Εφραίμ δεν υπάρχει, άρα η διάσωση της οφείλεται στον Νεόφυτο, όχι σέ όλα αξιόπιστο συγγραφέα. Διότι είναι ανάγκη να εξιχνιασθεί η περίπτωση ότι ο Εφραίμ κατάργησε το έθιμο του "Αγίου Φωτός", το επανέφεραν δε οι διάδοχοι του, διότι η γνωστή σε μας βιβλιογραφία δεν θίγει αυτό τό θέμα."[36].

Την ίδια μαρτυρία, αυτή του Νεοφύτου, σχετικά με την εξομολόγηση της αλήθειας από τον Πατριάρχη σε κάποιον ανώνυμο στο Βουκουρέστι, ο Κων/νος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων την αντιμετωπίζει με ειρωνία και ελέγχει τον Κοραή που την υιοθετεί αποκρύπτωντας μάλιστα την πηγή του, για να φανεί, όπως λέει, ότι εκείνος πρώτος αποκάλυψε την υποτιθέμενη απάτη:

"Καν μη ήθελεν συγκρύψαι ότι ανέγνω και την περί του επιταφίου φωτός διατριβήν του Καυσοκαλυβίτου, φιλοτιμούμενος όπως αυτός φανή πρώτος του πλάσματος ελεγκτής και προσεχών μη τις άλλος κύδος άροιτο ο δε δεύτερος έλθη, είχεν αν και εξ εκείνης προσθείναι μάρτυρας του πλάσματος αυτόν τε τον Καυσοκαλυβίτην (όστις ουχί τους Φραγκοπατέρας, αλλά τους ημετέρους άντικρυς κατηγορεί) και ότι εκείνος μόνος (καθό λίαν αξιόπιστος!) συνεπιφέρει ως ομόγνωμον εαυτώ, Εφραίμ τον Ιεροσολύμων Πατριάρχην, εξομολογηθέντα δήθεν προς τίνα (ανώνυμον) την μηχανουργίαν εν Βουκουρεστίω τω 1769."[37].

Μια άλλη όμως μαρτυρία που προέρχεται από τον Νικόλαο Λογάδη και αφορά τον πατριάρχη Εφραίμ, αναφέρει:

"Εις δε τα 1766 παρητήσατο ο Παρθένιος εις Έφραίμ [...] Ετύπωσεν εκ δευτέρου το "Εγχειρίδιον" του Χρύσανθου, ποιήσας εν αυτώ καλόν Πρόλογον και συντυπώσας και την "Εγκύκλιον Συνοδικήν Επιστολήν" υπέρ βοηθείας του παναγίου Τάφου, του Παναγιότατου και Οικουμενικού Πατριάρχου Παϊσίου, διακοινωθείσαν τοις απανταχού Ορθοδόξοις εις τα 1727. Εν ταύτη τη Επιστολή είναι και ο αφορισμός "Οσοι δε των Χριστιανών [...] από ανευλαβειαν και ολιγοπιστίαν [...] εμποδίζουσι και αποκόπτουσι με ματαιολόγους φλυαρίας και ψυχρολογίας ή με κανένα άλλον τρόπον σατανικής απάτης τους Χριστιανούς από το να απέρχωνται εις προσκύνησιν του αγίου Τάφου [...] οι τοιούτοι, αν δεν παύσωσιν, αφωρισμένοι είησαν" κ.λπ. Μετά την Έγκύκλιον ταύτην επρόσθεσεν ο Έφραίμ και συντομωτατην χριστιανικήν διδασκαλίαν, δίγλωσσον, ελληνιστί τε και τουρκιστί, προς ωφέλειαν των εντυγχανόντων."[38].

Как утверждает Неофит Кавсокаливит, патриарх Иерусалимский Ефрем Второй (1766-1771) упразднил церемонию Святого огня как "рукотворное действие, уловку", а также, зная по личному опыту механизм появления огня, описал его как "рукотворный тот свет, которого и я представление самолично узнал".
Для отца Георгия Металлиноса существует вопрос надежности этого свидетельства, поскольку нет ни письменного заявления патриарха Ефрема, ни какого-либо другого подтверждения в библиографии утверждениям Кавсокаливита:
"Неофит… упоминает устный ответ патриарха Иерусалимского Ефрема (1766-1771), в котором он заявил (в 1769 году), что он упразднил "рукотворное действо и уловку" "святого огня" как являющуюся не чудотворным действием, а обманом, который имел целью "торговлю (святым) огнем". Письменного заявления Ефрема не существует, так что его сохранением мы обязаны Неофиту, не во всем надежному писателю. Необходимо исследовать случай якобы отмены Ефремом обычая "святого огня" и последующего возвращения обычая преемниками (Ефрема). Известная нам библиография эту тему не затрагивает".
Константинос Икономос воспринимает с иронией это свидетельство Неофита о признании правды патриархом в беседе с анонимом в Бухаресте. Икономос использует это свидетельство, чтобы проверить Кораиса, который принимает его, скрывая источник, чтобы, как утверждает Икономос, показаться первооткрывателем предполагаемого обмана:
"Не желая скрыть, что читал и сочинение Кавсокаливита, он честолюбиво хочет показаться первым открывателем, заметившим подмену, чтобы другой не захватил славу, он же не оказался бы вторым. (По этой причине) он добавляет свидетелем подмены этого Кавсокаливита, который не франков-священников, а наших открыто обвиняет, и будто он сам - сколь же менее заслуживая доверия! - прикладывает как бы согласное свое мнение, говоря о том, что якобы Ефрем Иерусалимский признался некоему - анонимному - собеседнику в уловке в Бухаресте в 1769 году".
Тем не менее, другое свидетельство, происходящее от Николаоса Логадиса и относящееся к патриарху Ефрему, говорит следующее:
"В год 1766 ушел на покой Парфений в пользу Ефрема ... Тот напечатал второе издание "Руководства" Хрисанфа, создав для него хорошее предисловие и напечатав вместе "Энциклику Синода" в помощь Святому Гробу святейшего вселенского патриарха Паисия, объявленную повсюду православным в 1727 году. В этом послании есть и высказывание: "Кто же из христиан … из неблагочестия и маловерия … препятствует и отвращает напрасным болтанием и негодными словами или каким-либо еще способом сатанинского обмана христиан от того, чтобы приходить к поклонению Святому Гробу …. те, если не прекратят, да будут отлучены" (и т. д.) После этой энциклики Ефрем приложил и очень короткое христианское поучение, на двух языках, по-гречески и по-турецки, к пользе читающих".

спасибо