У 1989м, здаецца, я ўбачыў Зянона на вуліцы й пакланіўся яму ў пояс.

А тут проста сорамна - ён-жа ў ню-ёркскай беларускай талацэ, калі не памыляюся; а я ў літаральна моўным вакуўме (апошні раз размаўляў па-беларуску больш за год таму) магу размаўляць на парадак лепей за яго...

(Reply to this)