Пакрытыкуйце пераклад, калi ласка
Мая любiмая глава з кнiжкi пра Чабурашку

Цяпер Гена, Галя й Чабурашка амаль штовечар бывалi разам. Пасьля працы яны зьбiралiся ў кракадзiла дома, мiрна гаварылi, пiлi каву й гулялi ў крыжыкi-нулiкi. Але Чабурашку ня верылася, што ў яго нарэшце зьявiлiся сапраўдныя сябры.
"Цікава, - падумаў ён аднойчы, а калі-б я сам запрасіў кракадзіла ў госьці, ці прыйшоў-бы ён да мяне? Bядома, прыйшоў-бы, - супакойваў сябе Чабурашка. - Бо мы зь ім сябры! А калі не?
Каб доўга ня думаць, Чабурашка зьняў слухаўку й затэлефанаваў кракадзілу.
- Алё, Гена, прывітаньне! - пачаў ён. - Ты што робіш?
- Нічога, - адказаў кракадзіл.
- Ведаеш што? Прыходзь да мяне ў госьці.
- У госьці? - зьдзівіўся Гена. - Навошта?
- Каву піць, - сказаў Чабурашка. Гэта было першае, што прыйшло яму ў голаў.
- Ну што-ж, - сказаў кракадзіл, - я з задавальненьнем прыйду.
"Ура!" - ледзь не закрычаў Чабурашка. Але потым падумаў, што нічога тут асаблівага няма. Адзін таварыш прыходзіць у госьці да другога. І ня трэба крычаць "ура", а ў першую чаргу паклапаціцца, каб яго лепей сустрэць.
Таму ён сказаў кракадзілу:
- Толькі ты захапі з сабой, калі ласка, кубачкі, а то ў мяне няма ну аніякага посуду!
- Што-ж, захаплю. - і Гена стаў зьбірацца. Але Чабурашка затэлефанаваў зноўку:
- Ты ведаеш, у мяне й каўніка няма. Вазьмі, калі ласка, свой. Я ў цябе бачыў на кухні.
- Добра. Вазьму.
- І яшчэ адна маленькая просьба. Забяжы па дарозе ў краму, а тое ў мяне кава кончылася.
У хуткім часе Чабурашка затэлефанаваў яшчэ раз і папрасіў, каб Гена прынёс маленькае вядзерца.
- Маленькае вядзерца? А навошта?
- Разумееш, ты пойдзеш да калёнкі й набярэш вады, каб мне ўжо не выходзіць з хаты.
- Ну што-ж, - згадзіўся Гена, - я прынясу ўсё, што ты прасіў.
У хуткім часе ён зьявіўся у Чабурашкі нагружаны, як той насільшчык на вакзале.
- Я вельмі рады, што ты прыйшоў, - сустрэў яго гаспадар. - Толькі я, выявілася, зусім ня ўмею варыць каву. Проста ніколі не спрабаваў. Можа, ты возьмесься прыгатаваць яе?
Гена ўзяўся за працу. Ён сабраў дровы, разьвёў цяпельца каля будкі й паставіў каўнік на вагонь. Праз паўгадзіны кава ўскіпела. Чабурашка быў вельмі задаволены.
- Як? Добра я цябе пачаставаў? - пытаўся ён у кракадзіла, калі праводзіў таго даха ты.
- Кава атрымалась цудоўная, - адказваў Гена. - Толькі я папрашу цябе, зрабі такую ласку: калі ты яшчэ раз захочаш пачаставаць мяне, не саромейся, прыходзь да мяне дадому. І кажы, чым ты мяне хочаш пачаставаць: гарбатай, кавай ці проста абедам. У мяне ў хаце ўсё ёсьць. І мне гэта будзе нашмат зручней. Дамовіліся?
- Дамовіліся, - сказаў Чабурашка. Ён, канешне, засмуціўся трохі, бо Гена зрабіў яму заўвагу. Але ўсё роўна быў вельмі задаволены. Бо сёньня сам кракадзіл прыходзіў да яго ў госьці.