Настроение:	голова кругом /kapturne
Entry tags:	vojaĝoj

Галопом по европам, ч.5 -- Galope traeŭrope, p.5
Часть 4 – Parto 4

24 июля. Выехали из Праги, вроде бы по направлению к Дрездену. Однако шофёры в очередной раз превзошли себя: через час оказалось, что едем не по тому шоссе, пришлось вернуться в Прагу и снова искать дорогу.
Граница вообще не отмечена никак. Вот только вскоре за нами увязалась машина таможенников, заставили остановиться. Разбирались целый час, у наших шофёров не хватало какой-то бумаги. Звонили в Эстонию. Каким образом вышли из ситуации – не знаю, но это явно заслуга Светланы.
Разрешённая скорость на дорогах – до 130 км/час. Понятно, что дороги от российских отличаются принципиально.
24-an de julio ni elveturis el Prago, supozeble – direkte al Dresden. Tamen niaj ŝoforoj vican fojon superis sin mem: post horo evidentiĝis, ke ni veturas laŭ malĝusta ŝoseo – necesis reveni al Prago kaj denove serĉi vojon.
La limo entute ne estas markita. Sed baldaŭ nin komencis persekuti doganista aŭto, ni devis halti. Dum tuta horo daŭris traktado, niaj ŝoforoj ne havis iun paperon. Ili telefonis al Estonio. Kiamaniere solviĝis la situacio, mi ne scias – sed certe estas merito de Svetlana.
Permesita rapideco sur aŭtovojoj estas 130 km/h. Certe, la vojoj principe diferencas disde la rusiaj.

Дрезден. Полтора часа на осмотр знаменитой галереи. Сикстинская мадонна – действительно впечатляет, и действительно у папы Сикста – шесть пальцев на руке. Спящая Венера, тоже хорошо знакомая по репродукциям. И в разных залах – не меньше пяти вариантов святого Себастьяна, истыканного стрелами...
Фотографировать внутри галереи смысла не было – есть множество репродукций отличного качества...
Dresden. Estas horo kaj duono por viziti la mondfaman galerion. Siksta madono vere impresas, kaj vere papo Sikst havas ses fingrojn sur mano. Dormanta Venera, bone konata laŭ reproduktaĵoj. Kaj en diversaj haloj – minimume kvin variantoj de sankta Sebastiano, trapikita per sagoj...
Foti interne de la galerio ne estis senco: ja ekzistas multegaj bonkvalitaj reproduktaĵoj...


А теперь – вперёд на северо-восток, через всю Польшу по диагонали. К ночи доезжаем до небольшого городка Swidnica. Наш автобус очень долго пытается въехать в узкие ворота, наконец, удалось. Условия приличные, нам с Ирой досталась 4-местная комната на двоих.
25 июля. Утром идём гулять. Я уже отмечал раньше: в каждом приличном городе должна быть улица Заменгофа. Здесь она тоже есть, правда далековато от нашего хостела – мы не пошли. Зато практически рядом – улица Эсперантистов. Всюду наши люди...
Kaj nun – antaŭen, nord-orienten, tra tuta Pollando diagonale. Malfruvespere ni atingas urbeton Swidnica. Nia buso longe penas eniĝi en tre mallarĝan pordegon, finfine post duonhoro sukcesas. La kondiĉoj bonas, ni ricevas 4-litan ĉambron por duopo.
25-a de julio. Matene ni iras promeni. Mi jam skribis pli frue: ĉiu deca urbo devas havi straton de Zamenhof. Ankaŭ ĉi tie ĝi estas, sed iom malproksime de nia hotelo, ni tien ne iris. Sed tute apudas strato de Esperantistoj. Ĉie estas niaj homoj...


Едем весь день. Останавливаемся на заправке, чтобы поесть и т.п. Вывеска “Kurczak z rożna”, т.е. курица-гриль. Быстро выясняю, что из еды – только эта курица, да и ту надо ждать 45 минут, что в наши планы не входит. Спрашиваю у продавца о возможных альтернативах, он говорит, что по соседству есть кафе – совсем рядом, но от нашего автобуса его не было видно. Идём с Ирой туда – а прочие согруппники тормозят. Спрашиваю, что есть вегетарианского – предлагают «русские пироги». С сыром и картошкой, ну ладно, może być. Себе, за отсутствием рыбы, заказываю котлету из курицы с картошкой и салатом. Ире – горячий шоколад. Оказывается, всё готовят тут же – вкусно, но время идёт. Бегу предупредить Светлану. Моя совесть чиста – из-за нас задержались не более чем на 5 минут, притом что других (зачастую одних и тех же) не раз приходилось ждать минут по 20. Наконец, получаем нашу еду, удобно запакованную, едим уже в автобусе. «Русские пироги» оказались поджаренными варениками – но главное, вкусно. Знание языка плюс брейновская привычка принимать решения за секунду – великое дело. Мы – единственные, кому на этой остановке удалось поесть...
Проезжаем город Babsk...
В магазинчике при заправке продаётся вода «Боржоми». Все надписи, кроме фирменной марки – на украинском. По-русски ни слова. Вот, сразу понятно, кто с кем (и против кого) дружит...
Ni veturas dum tuta tago. Halto ĉe benzinejo – por manĝi ktp. Ŝildo “Kurczak z rożna”, t.e. gril-rostita kokino. Mi rapide ekscias, ke ne estas aliaj manĝaĵoj krom la menciita kokino, sed eĉ tiun necesas atendi dum 45 minutoj, kio estas ekster niaj planoj. Mi demandas la vendiston pri eblaj alternativoj, li diras ke apude estas manĝejo – sed de nia buso ĝi ne videblis. Mi kun Ira rapidas tien, la ceteraj grupanoj “bremsas”. Mi demandas, kio estas el vegetaraj manĝoj – oni proponas “rusajn kukojn”. Kun fromaĝo kaj terpomoj, nu bone, może być (“povas esti” – pola kliŝesprimo por konsento pri aĉeto). Fiŝo mankas, do mi elektas kotleton el kokinaĵo kun terpomoj kaj salato. Por Ira – varman ĉokolad-trinkaĵon. Ĉion oni kuiras tuj apude, tre bonguste, sed tempo pasas. Mi kuras al Svetlana por averti. Mia konscienco puras – pro ni la forveturo prokrastiĝis nur je 5 minutoj, sed aliajn grupanojn (ofte ĉiam samajn) plurfoje ni atendis po 20 minutoj. Fine ni ricevis niajn manĝaĵojn, oportune pakitajn, kaj manĝas jam en la buso. “Rusaj kukoj” tute ne similas kukojn, nek iun tradician rusan pladon – sed gravas ke ili bongustas. Lingvoscio plus intelektluda kutimo decidi dum sekundo estas gravaj aferoj. Ni estas solaj, kiuj sukcesis manĝi dum tiu halto.
Aliloke en vendejeto mi vidas mineral-akvon “Borĵomi” – fama marko el Kartvelio, en Rusio ĝi nun ne aĉeteblas pro konataj politikaj kaŭzoj. Tuta teksto sur botelo estas en la ukraina lingvo. Ruse – eĉ neniu vorto. Jen, tuj kompreneblas, kiu kun kiu (kaj kontraŭ kiu) amikas...

Не останавливаясь, проезжаем Варшаву. К вечеру, наконец, добираемся до Белостока. Жить нам предстоит в 17 км от него, в небольшом городке Supraśl. Начинается Конгресс, неделю мы будем на одном месте, не надо каждый день проезжать сотни километров, спеша из одной страны в другую...
Senhalte ni traveturas Varsovion, vespere finfine atingas Bjalistokon. Loĝos ni 17 km for de ĝi, en tute malgranda urbeto Supraśl. Komenciĝas la Kongreso, dum semajno ni restos sur sama loko, ne necesos ĉiutage veturi kelkcent kilometrojn, strebante el unu lando al alia...

Продолжение – Daŭrigo