Настроение:	голова кругом /kapturne
Entry tags:	vojaĝoj

Лето, галопом по европам -- Somero, galope traeŭrope
Очередной, 94-й Универсальный Конгресс эсперанто, прошёл в этом году в Белостоке (Польша), поскольку Белосток – родной город инициатора эсперанто Л.Заменгофа, и в этом году исполняется 150 лет со дня его рождения. Группе желающих (набралось 26 человек) руководительница Московского Эсперанто-центра Светлана Сметанина (вот она – с флагом) предложила, помимо участия в самом конгрессе, ещё и проехать галопом по европам.
Se vi legas tion en Esperanto, do vi certe scias, ke UK-94 okazis en Bjalistoko. Moskva Esperanto-centro (gvidantino – Svetlana Smetanina, jen estas ŝi kun flago) organizis 26-personan grupon por ne nur partopreni la kongreson, sed ankaŭ veturi “galope traeŭrope”.

Выехали 19 июля в 15.43 поездом 27 Москва-Брест, приехали в Брест 20-го в 5.50. Дальше через границу поезд Брест-Тересполь: в расписании значится как скорый № 119, билеты с указанием фамилии и номера места. Реально – белорусские вагоны с польским электровозом (колея 1435 мм), деревянные лавки, впрочем, как в любом поезде, один вагон – «штабной», купейный, нам достались места именно в него. Путь в 7 км проехали за 20 минут, затем почти два часа ждали, пока пограничники проверят документы (на белорусской стороне проверка была до посадки в поезд). Наконец, выходим из вокзала, нас уже ждёт наш автобус от эстонской фирмы – приметный, ярко-жёлтый, с нарисованными жирафами.
Ni startis 19 jul je 15.43 per trajno Moskvo-Brest, venis al Brest (Belorusio) la 20-an je 5.50. Plu translimen iras la trajno, markita en la horaro kiel “rapida”, biletoj por ĝi estas kun indiko de familinomoj kaj lokoj. Reale estas trivita belorusa vagonaro kun pola lokomotivo: lignaj benkoj, sed unu vagono kun kupeoj (tiel necesas laŭregule en ĉiu trajno), niaj biletoj estas ĝuste por tiu. 7 kilometrojn ni traveturis dum 20 minutoj, kaj poste dum du horoj atendis limkontrolon (ĉe la belorusia flanko la kontrolo estis antaŭ entrajniĝo). Fine, ni eliras el stacidomo en Terespol (Pollando), nin jam atendas nia buso de estonia firmao – videbla de fore, sunflava kun pentritaj ĝirafoj.

Едем. Дороги отличные. Через несколько часов первая остановка на полтора часа – Люблин. Поменять валюту, поесть, что-то купить. Удивительно, я сразу вспомнил польский язык, всё понимаю, чувствую себя комфортно. Слова будто сами извлекаются из глубин памяти в нужный момент. Ире нужна вегетарианская пища, а я терпеть не могу грибов, и вообще хочется поесть вкусно – так что заказывать надо осмысленно, предварительно расспросив...
Ni veturas. La vojoj bonegas. Post kelkaj horoj estas unua halto por horo kaj duono – urbo Lublin. Necesas ŝanĝi monon, manĝi, ion aĉeti. Mirinde, mi tuj rememoris la polan lingvon, mi ĉion komprenas kaj sentas min komforte. Vortoj kvazaŭ mem aperas el memoro, kiam necese. Ira estas vegetaranino, mi principe ne manĝas fungojn, kaj ĝenerale ni volas manĝi bonguste – do indas mendi post pripenso kaj pridemando...

Едем дальше. На границе Польши и Словакии стоит некий КПП, но ничего не проверяют. Живописные пейзажи. Очень ухоженные поля, сено/солома упаковано в аккуратные цилиндрические тюки в полиэтилене. Много ветряных электростанций. Чем дальше на юг, тем больше гор. Проезжаем по 5-километровому тоннелю.
Словакия, придорожная закусочная. Раздел меню озаглавлен: “Niečo pod zub”. Не знаю, типовое это выражение или местное остроумие. Есть не сильно хотелось, цены показались высоковаты, и я принялся цыкать зубом...
Ni veturas plu. Ĉe limo de Pollando kaj Slovakio staras iu konstruaĵo, sed neniu nin kontrolas. Pitoreskaj pejzaĝoj: bone prizorgitaj kampoj, fojno/pajlo estas pakita en akurataj volvaĵoj en plasto – en Rusio tio ne imageblas. Multas vento-elektrostacioj. Ju pli sude, des pli multe da montoj. Ni veturas laŭ 5-kilometra tunelo.
Apudvoja manĝejo en Slovakio, sekcio de menuo nomiĝas “Niečo pod zub”, t.e. laŭvorte “Io sub denton”. Mi ne scias, ĉu estas kliŝa esprimo aŭ loka spritaĵo...

Едем долго, каждый день километров по 500, а то и больше. Из Тересполя выехали в 9, в нужный нам город Teplička nad Váhom, где заказан ночлег, въезжаем уже затемно, до гостиницы добрались лишь к 23 часам.
Все анекдоты основаны на каких-то реальных наблюдениях, но чтобы настолько... Ну да, речь о знаке «круговое движение» с дополнительной табличкой на эстонском языке: «не более трёх раз». (Гуглопереводчик утверждает, что по-эстонски это звучит: mitte rohkem kui kolm korda.) Наши эстонские шофёры поступили в точном соответствии. Искали гостиницу часа полтора-два, не раз проезжая по одному месту – и это зная адрес и при наличии GPS...
Ni veturas longe, ĉiutage po 500 km aŭ pli. El Terespol ni startis je la 9-a matene, kaj bezonatan por ni urbon Teplička nad Váhom kun mendita noktumo, ni enveturas jam en mallumo, la hotelon atingis nur je la 23-a.
Ĉiuj anekdotoj baziĝas sur realaj faktoj kaj observoj – sed mi ne supozis, ke tiagrade. Rusoj (eble, ne nur) ŝatas moki malrapidemon de estonoj, ekzistas malnova anekdoto pri vojsigno “moviĝo laŭronde” kun aldona estonlingva ŝildeto: “ne pli ol trifoje”. (Gugla tradukilo asertas, ke estone tio sonas: mitte rohkem kui kolm korda.) Jes, niaj estonaj ŝoforoj agis precize tiel. Ili serĉis la hotelon dum preskaŭ du horoj, plurfoje traveturinte saman lokon – kvankam ili sciis la adreson kaj havis GPS-navigilon...

Двухместные комнаты, очень уютно. Утром выходим к завтраку, есть организационные сложности. Словацкий язык ближе к русскому, чем польский, но польский я изучал, а словацкий – нет. Используя русский, польский и немецкий, благополучно объясняемся...
Estas dulokaj ĉambroj, tre komfortaj. Matene ni iras manĝi, estas kelkaj organizaj problemoj. La slovaka lingvo pli proksimas al la rusa – pli ol la pola, tamen la polan mi lernis, sed slovakan ne. Uzante rusan, polan kaj germanan lingvon, ni trovas interkomprenon...

Наутро (21 июля) мы оценили красоту местности – частные дома среди зелени и цветов, петухи поют, совсем рядом живописные горы. Народ передвигается на велосипедах (вообще, для велосипедистов в Европе повсюду прекрасные условия). А нам надо ехать дальше.
Matene (21 jul) ni aprezis belecon de la loko – jen privataj dometoj inter verdaĵoj kaj floroj, kokoj krias, apudas pitoreskaj montoj. Oni veturas plejparte per bicikloj (ĝenerale en Eŭropo estas bonegaj kondiĉoj por biciklistoj). Kaj ni veturas plu.

Горы, покрытые лесом, дорога змеится немыслимыми изгибами. Не думал, что в центре Европы есть такое. И хорошо, что у кого-то нашлись таблетки с чем-то мятным...
Небольшой город Šahý – таблички с названиями улиц параллельно на словацком и венгерском. Граница обозначена, но документы опять же никто не проверяет, только заплатили дорожный сбор.
Венгрия. Горы кончаются. Рядом железная дорога, по ней медленно едет нечто, похожее на трамвай с прицепом на дизельном ходу. Всё вокруг так же аккуратно и живописно. Ещё 100-200 км до Будапешта.
Montoj, kovritaj per arbaro, la vojo kapturnige serpentumas. Mi ne supozis, ke centre de Eŭropo troveblas io tia. Bone, ke iu havis multe da mentaj tablojdoj kontraŭ naŭzo...
Urbeto Šahý – stratŝildoj estas paralele en la slovaka kaj hungara. La limo estas indikita, sed denove nekontrolata, ni nur pagis voj-imposton.
Hungario. La montoj finiĝas. Apudas fervojo, laŭ ĝi nerapide moviĝas io simila al duvagona tramo kun dizelo. Ĉio aspektas same akurate kaj bele. Restas 100-200 km ĝis Budapeŝto.

Продолжение – Daŭrigo